Андрэй Караленка

Над усёй Беларуссю БЯЗВОБЛАЧНАЕ НЕБА.

Павольна ідзём ад Вакзала да Спорткамітэта па проспекту Победы. Людзей і машын мала. На тратуары рэмонтны непарадак. Прыбіральшчыцы збіраюць смецце, кінутае ўчора познімі прахожымі. На аўтобусных прыпынках многа людзей: працоўны дзень…
Не ПАМІНАЛЬНЫ, не ЧОРНЫ – обыкновенный…

У нас усё обыкновенное – по образу и подобию ОДНОГО обыкновенного…

Таму па ўсёй Беларусі, акрамя Буды Кашалёўскай, как ОБЫКНОВЕННО, будуць хватаць і біць ЛЮДЗЕЙ за тое, што ПОМНЯЦЬ пра ТРАГЕДЫЮ…

Білі і мяне ў 1996-м -- за ПАМЯЦЬ…
Білі ў 97-м -- за ПАМЯЦЬ.
Білі дзяцей -- за МАЮ памяць: каб ВЫБІЦЬ ПАМЯЦЬ і ў дзяцей.
Білі ў 2010-м -- за ПАМЯЦЬ.
Білі і будуць біць 9 мая -- за ПАМЯЦЬ. Каб выбіць...
Білі і будуць біць 22 июня -- за ПАМЯЦЬ: каб НЕ помніў, ШТО і ЯК было. І -- ЧАМУ...
НЕлюдзі білі, б’юць і будуць біць усіх ЛЮДЗЕЙ, у каго ёсць ПАМЯЦЬ, хто – ЧАЛАВЕК…

“Дзіцячая палова” Парка на вул. Савецкай. (На той самай, дзе – Цырк. І дзе пазней паставяць помнік Грамыку.) Ціха…
Ад скамекі, на якой мы “сталуемся”, бачны ўваход у Спорткамітэт. На вуліцы, перад офісам, -- месца паркоўкі службовага аўтобуса, на якім павязуць нас у Буду Кашалёўскую: наша дыспазіцыя адмысловая.
Усе прыйшлі-сабраліся дакладна.

Ехалі павольна, па вузкай раённай дарозе. Прыгожыя мясціны!..

Выйшаў з аўтобуса на плошчы -- падалося, што прыехалі ў Хойнікі: тыповая савецкая архітэктура як Структура не толькі райцэнтраў, але і грамадства. З Чэчэрскам не пераблытаеш: там – глыбокая Гісторыя.

Галоўны суддзя ўдакладняе дэталі…

Эдуард Левін прадстаўляе Начальніку аддзела фізкультуры райвыканкама сваіх сяброў-марафонцаў з Жодзіна:
«Приехали официально – от спорткомитета: в Жодино понимают важность нашего пробега “Колокола Чернобыля”…»

ПРАТАКОЛ
Арганізатары адклалі старт на адну гадзіну. Матыва не ведаю, але аказалася, што паступілі бездакорна: дождж перастаў у 11:30, за поўгадзіны да старта. Калі б не адклалі – мы стаялі б на мітынггу і потым беглі б пад дажджом, як у Асіповічах. (Там дождж перастаў у 14:30.)

Тут, у Пратаколе, і далей на Трасе, буду паказваць болей ДЗЯЦЕЙ, чым дарослых – такая мая ПРАПАГАНДА бега як фізкультуры: калі дзецям спадабалася бегчы, хай убачаць сябе – дзецям цікава. І хай пакажуць фатаграфіі не толькі сябрам у школе, але і мамам: магчыма, для каго-небудзь фатаграфія менавіта з гэтага прабегу стане “першым радком” у спартыўнай біяграфіі. Магчыма…
Магчыма, сустрэнемся і яшчэ раз…
Мая фотакамера – “мыльніца”: хаця яна дастаткова якасная, усё ж не прафесійная. Таму спадзяюся на паразуменне адносна якасці фатаграфій. (Калі хто з дзяцей, іх школа або секцыя пажадаюць мець фатаграфіі без рэдактуры, я вышлю “поўны кадр”. E-mail: Andrei@Retroview.by.)

Мамы і настаўніцы дзяцей, якія будуць бегчы свой першы “марафон”.

“Пратакольная” частка судзейскай каманды.

Арнольд Слуцкер (Жодзіна) – марафонец з вялікім стажам, знаёмы з арганізатарамі і суддзямі ўсіх беларускіх прабегаў. Гэтае фота – не толькі ў рэпартаж, але і яму на памяць.

Вячаслаў Варанцоў (Жодзіна), Іван Мажэяў (Рэчыца), Федар Кавалёў і Эдуард Левін (Гомель) – старэйшыя ўдзельнікі прабегу.

СТАРТ і БЕГ. Плюс – Геаграфія.

Майкі ў хлопцаў жоўтыя, але яны – лідэры “з другога канца”. Не варта агарчацца, хлопчыкі: пачатак добры!..

Першы на 5-кіламетровай дыстанцыі. Ягоны “V” як “перамога” прымаю непасрэдна.

Нумар “1”…Будзе другім, ці апярэдзіць? Шкада, я ведаць не буду…

Яна – ПЕРШАЯ!..
Спадзяюся, мама ўбачыць сваю дачушку і яшчэ раз парадуецца за яе. Поспехаў табе, дзяўчынка!.. Авось, сустрэнемся яшчэ раз… (Прыязджай у Жлобін: там заўсёды цікава і шмат дзяцей, нягледзячы на канікулы.)

Мяркую, і мама, і настаўнік гэтага хлопчыка задаволеныя яго бегам…

Гэтых хлопцаў я паказаў на старце… І паказваю яшчэ раз -- на трасе, хаця мне не падабаецца ЎСЕАГУЛЬНАЕ “V” без разумення… Ведаю: прабегчы нават 10 км, асабліва ў такім узросце, -- перамога. Але іхняе “V” напамінае зубаскальства… Буду рады памыліцца. Поспехаў вам, хлопцы! І – да сустрэчы…

З задавальненнем паказваю гэтую дзяўчынку на “дзесятцы”. Шкада, што ў мяне “мыльніца”, а не прафесійная камера…

Малайцы, хлопчыкі!!!
Не магу паказаць вас на “поўны фармат”. Мяркую, і гэтага дастаткова, каб вашы мамы парадаваліся: 10 км – добрая дыстанцыя для гонару.

Яшчэ адзін хлопчык!!!...

Канешне “victoria”!!!...

Гэтыя хлопчыкі бягуць без “V”, але спакойна, прыгожа…
Не спяшайцеся, дзеці: ваш галоўны прыз – дзесяць кіламетраў пад нагамі.
Дай Бог, каб пасля гэтых дзесяці ў вас былі яшчэ дзесяткі, сотні і тысячы кіламетраў.
Калі дзе-небудзь сустрэнемся, памахайце мне як напамін, бо я ўжо стары і памяць дрэнная.

“Перадайце прывітанна Ірыне Іванаўне!..”
“Дзякуй! Добра!..” – пачуў у адказ.

Наша “тэхніка бяспекі” на трасе… Важная дэталь!..

ТУТ ЖЫВУЦЬ ЛЮДЗІ -- у зямлянках 21-га стагоддзя.
Зато з гэтых зямлянак кожны год любуюцца Парадом Победы, новым Генералиссимусом і юным Маршалом.
Зато са сваіх зямлянак будуць любавацца ЧМ па хакею.

Грамадзянам княжаства Ліхтэнштэйн ТАКАЯ радасць-і-гордасць недаступныя. Бедныя людзі...

А тут людзі жывуць у людскіх кватэрах? Магчыма…

Я прыбег на фініш “чацвёртым” ад апошняга. Але аказаўся ТРЭЦІМ сярод старэйшых…’

Валянцін Артамонаў (Слаўгарад):
“Сними меня хотя бы раз!.. И привези фотографию в Жлобин в День металлурга…”
Зняў! І прывязу нават дзве фатаграфіі – і вось гэтую…

Пераможцы і прызёры “фізкультурнай дэлегацыі” Жлобіна і раёна.
Гэтае фота -- яшчэ адно прывітанне Ірыне Іванаўне...

Дадатак і працяг РОЗДУМУ крыху пазней, бо яшчэ не завяршыў "Асіповіцкі марафон"...