Retroпогляд

Андрэй Караленка

Мінск: прабег “ЗАЛАТАЯ ВОСЕНЬ-2012”

БІВУАК (хол Палаца культуры Мінскага аўтазавода)







Чаму паказваю ваенных курсантаў?
Па-першае, іх было многа і яны выдзяляліся ўніформай і экіпіроўкаю. Па-другое, тут “тонкий намёк на толстые обстоятельства” начальнікам-камандзірам -- на неабходнасць павысіць “ранг” і спартыўную экіпіроўку курсантаў, бо заўтра яны самі будуць камандзірамі.
Ну і курсанты – таксама ж дзеці. А для мяне – ЧУЖЫХ ДЗЯЦЕЙ НЕ БЫВАЕ...

Дзеці з настаўнікамі (са Жлобіна).

ПРАТАКОЛ (працяг)


Прадстаўнік прафкама МАЗ'а выказала задавальненне тым, што з кожным годам павялічваецца колькасць удзельнікаў прабегу. А па маіх назіраннях, усё наадварот. І калі б не курсанты, то маё наадварот было б увачавідкі.

Паміж дысідэнтамі-антыфашыстамі. (Не боязна?)
Мне надта падабаецца фота, таму даю “прўным форматам”. Шкада, што не было Антона Івашкевіча...

Валерый Мікалаявіч з унукамі.

“И я хочу сфотиться с белорусским дедом...”

Дзяўчата пазіруюць свайму фатографу, дзед – свайму. А я паказваю: МЫ – РАЗАМ.

Пакуль я фоціўся з бабруйскімі дзяўчатамі, далі старт дзяўчынкам -- крыху спазніўся...

Да фотарэпарцёраў (асабліва -- да рэпарцёрак!?) я стаўлюся ўважліва і паважліва...

Хлопцы мне знаёмыя, а вось дзяўчыну бачу шпершыню(?).

<





Ольга Іосіфаўна ўзнагароджвае дзяцей...

Пакуль я пераадзеўся, курсанты пастроіліся...


...і “шагом – марш!”.
Я таксама быў курсантам... два разы. Па аднаму месяцу -- у 1958 годзе ў в/ч каля Магілёва (Пашкава) і ў 1959 годзе ў інжынернай дывізіі каля Гродна (в. Грандзічы).

Камісія на фоне Кубкаў.

Самыя-самыя малыя...

...і самая старэйшая марафонка.

З каманднымі прызамі...

З сяменым прызам...

Чэмпіёны на дыстанцыі 10 км.

Пераможца не адазваўся – зато ў хлопцаў добры “фон”: Ольга Іосіфаўна з памочнікамі.

Мяне пазвалі ехаць дамоў...

Да сустрэчы на марафоне!..
(У Маларыту, шкада, паехаць не мог...)