Андрэй Караленка
Мінск, 29.09.: “ЗАЛАТАЯ ВОСЕНЬ-2013”. Фотарэпартаж
ФАТАГРАФІІ з анонса тут не паўтараюцца: каму паказалася, што я пра яго забыў, вярніцеся на галоўную старонку.
ФОТА-рэпартаж з кароткімі каментамі: хто бег -- той бачыў і адчуў не толькі атмасферу спартыўнага спаборніцтва (яно ж -- галоўнае на марафонах!), але і сяброўскай увагі і ПАВАГІ да гасцей.
Прыемна, што было многа дзяцей. Але прыезджых мала -- толькі мінскія…
Прыемна, што заўважыў “новых марафонцаў”, якіх убачыў упершыню на марафонах “Радуга” і “ЭКО”. Але, шкада, не ўсіх.
Прыемна, што і пра самых старых удзельнікаў не забылі: яны атрымалі МАЗаўскія прызы ад Ольгі Іосіфаўны.
Дзякуй, Ольга Іосіфаўна, за ПАМЯТНЫ прыз!
А -- непрыемнасці? Магчыма, былі, але -- па Льву Толстому (“Анна Каренина”): “Все счастливые семьи похожи друг на друга, каждая несчастливая семья несчастлива по своему”.
Паглядзім яшчэ раз (віртуальна!) на сябе і сяброў-таварышаў -- успомнім прыеныя імгненні бега, перажывём цяжкія хвіліны спаборніцтва і радасць ад перамогі над сабою.
І -- ад узнагароды…
Перед стартам самых малых і самых старых.
Малое -- а шустрае!..
Бацька “вядзе”, а дзіцятка на барадатага дзеда-фатографа глядзіць…
Было б цікава пабачыць іх на фінішы: ХТО -- першы?
Курсанты. Два гады таму я парадаваўся за такіх жа хлопцаў, што ў іх разумныя камандзіры. А сёння ўражанне было іншае: гэтыя курсанты -- “лімітчыкі”. (?)
ТАК яны і беглі.
ТАК яны будуць і служыць.(?)
ТАК яны будуць вучыць салдат…(?)
Здзівіўся, што будучыя афіцэры(!!!) у асабісты час не маюць магчымасці зайсці ў Інтэрнет.
Казарма ды за Железным Занавесом: на сёння -- ідыятызм.
Наталья перад стартам і на фоне…
Асноўны старт -- на “20” і “10”.
Справа -- хлопцы з гэтай ЯШЧЭ сельскай вуліцы ў Сталіцы.
Яны не першы раз бачаць “нейкіх дурняў”, "што бягуць абы куды", але заўсёды здзіўляюцца: "Умный в гору не пойдёт..."
Вунь там далёка, у белай шапцы, -- Раман (???)
Крычу яму: “Нумара не бачна!..”
Ён расшпільвае куртку…
Але батарэйкі маёй фотакамяры не паспелі зарадзіць кандэнсатар -- фота не атрымалася…
Хаця мая "мыльніца" добрага ўзроўню, усё ж... "мыльніца".
Я на фоне марафонца Ігара Афнагеля…
Такое немагчыма? Магчыма: я "зрэзаў" адзін малы круг -- парушыў рэгламент.
Таму пасля фініша здаў стартавы нумар: бег па-за конкурсам.
“Десятки" нам было маловато! Добавляем…”
“Аматаркі” Ольгі Іосіфаўны.
Узнагароджанне дзяцей...
Кубак + прыз + білет на спектакль у тэатр (!!!)
І ёй -- тое ж, але без кубка.
Старэйшым -- “МАЗ”аўскія майкі.
“Видите -- зелёный номер: я бежала “двадцать”. Покажите меня отдельно…”
Бачу. І паказваю, каб і хлопцы паглядзелі...
Тут прызы за “20” і “10”.
Усё ж прызоў і прызёраў я амаль не бачыў: мяне пазвалі ехаць на чыгуначны вакзал -- да электрычкі…
Васілю Лебецкаму -- шчырае дзякуй за дапамогу!..
Последние комментарии
6 лет 12 недель назад
6 лет 26 недель назад
6 лет 50 недель назад
8 лет 22 недели назад
9 лет 26 недель назад
10 лет 12 недель назад
10 лет 20 недель назад
10 лет 30 недель назад
10 лет 36 недель назад
10 лет 40 недель назад