Хто цікавіцца марафонамі, даўно паглядзелі пратаколы, прачыталі рэпартажы у Санкт-Петербургскіх газетах, а асабліва дасціпныя паглядзелі і тэлерэпартажы.
Марафон “ЕRGO White Nights” падобны на ММММарафон, толькі са сваёй “геаграфіяй”, болей цікаваю, болей эмацыянальнаю, болей “мастацкаю” і болей “гістарычнаю”. Адрозненне важнае і, на мой погляд, прынцыповае: мы беглі па Музею, які ведаем з дзяцінства, са школы: яму ўжо болей 300 гадоў.
Ленінград, 1957 год: студэнт Андрэй Караленка каля Меднага Всадніка.
“Сінявінская група”: 10 студэнтаў-практыкантаў БПІ на наберажнай Невы. (Адна дзяўчына за мною, бачны толькі насок туфля і чуць-чуць хусткі. Разумеецца, адсутнічае і аўтар фатаграфіі.)
Першы раз я ўбачыў Ленінград у 1958 годзе. Пасля бываў шмат разоў, апошні -- у 1973-м. 36 гадоў таму!..
Колькі змен-перамен у краіне! Нават самой краіны “СССР” даўно няма. А Ленінград-Петербург ёсць – якім быў і 100 гадоў таму. Цэнтр Москвы, былой сталіцы СССР, перабудаваны, пераадноўлены, перафарбаваны і... ізуродаваны. Пра Мінск не кажу: адсюль шаноўную пані Гісторыю товарищи коммунисты вышвырнулі як нешта не толькі непатрэбнае, а і агіднае. “Дуракам закон не писан…”? Яны не толькі дурні-невукі, а і злачынцы, вандалы-цемрашалы, ублюдкі без роду-племені.
“З пана пан – пан, з быдла пан – быдла”, -- казала мая бабуля Аўдоля Чачкоўская.
Быдло-паны зруйнавалі НАШУ гісторыю – каб напісаць сваю, ублюдочно-быдловскую. І нас, беларусаў, абвінавачваюць у “искажении истории”... У мяне захоўваецца пашпарт-радавод сабакі “ЛеДж-Ллойд” (доберман-пінчэр): бацька-маці і 27 сабак-радні!!! А некаторыя нашы “творцы новой истории” не ведаюць нават хто іх бацька-маці. Пра дзедаў-прадзедаў што казаць?..
Ленінград-Петербург – пастаянна адчынены Музей: глядзі-любуйся і думай.
За 92 гады вандалы-бальшавікі амаль нічога не зруйнавалі, не перабудавалі, не перафарбавалі. І хаця пабудавалі шмат легендарна-дурных помнікаў самім сабе, -- людзі-патрыёты Расіі адзін помнік нядаўна ўзарвалі, -- застаецца прыемнае ўражанне сапраўднасці Музея. Шкада, што не было магчымасці яшчэ раз пахадзіць па вуліцах-наберажных, па мастах і плошчах: наш аўтобус на тры гадзіны затрымаўся ў дарозе, таму на экскурсію не засталося часу. Усё, што паказваю, бачыў да старта, на маршруце “дзесяткі” і пасля фініша. Гэта – мізер, але ён – фон марафона: мы прыехалі не на экскурсію, а на марафон.
Хто ведае Ленінград-Петербург, лёгка ўявіць шлях марафонцаў па карце, якую арганізатары далі кожнаму. Яна тут.
На фотаздымках у асноўным мінчане і “мінчане па аўтобусу”: нас было 42 на двух дыстанцыях. А побач з намі і папутна – расіяне, немцы, італьянцы, літоўцы і “прочие шведы” -- фінны, французы, англічане, датчане, амерыканцы, канадцы…
Фота на памяць.
Прэзентацыя і латарэя.
Рюкзак – прыемны выйгрыш.
Мінчанін выйграў страхоўку на 150 000 RR на адзін год.
Інтэрв’ю Новікавых -- мамы Тамары і дачкі Святланы.
Прыгожая і абаяльная Жанчына-з-Дачуркаю... “Прекрасная Незнакомка” – нечаканы матыў-напамін пра далёкі 1958 год... (А матыў-успамін будзе ў раздзеле Postfactum: “Выпьем за тех, кто командовал ротами…”)
Беларусы ў Паўночнай Сталіцы Расійскай імперыі. ЖЫВЕ БЕЛАРУСЬ!
Ольга Іосіфаўна сердзіцца на дыссідэнтаў.
Дварцовая плошча: 20 хвілін да старта.
Фота на памяць. Ольга Іосіфаўна яшчэ сярдзітая, хмурая...
Фатограф шукае “сюжэт”.
Імпазантны балельшчык. Каго ён чакаў, не ведаю, але і мяне павіншаваў пасля фініша.
Адны англічане ідуць у Зімні Палац, другія будуць бегчы марафон.
“Das ist Winter Palast…”, -- тлумачыць экскурсавод. А жанчына (з сумкамі) корміць птушак...
Яму ўсяго 76 гадоў...
Удзельнікі Ўсерасійскага Дня бега-2009. Толькі моладзь, дыстанцыя – 5 км.
10 секунд да старта.
Старт шароў. Іх колькасць адпавядае колькасці марафонцаў.
Інваліды на калясках. Іх коцяць-вязуць валанцёры. Злева – плошча Дзекабрыстаў.
Злева – Сенат і Сінод, зправа – плошча Дзекабрыстаў. Далей наперадзе -- Медный Всаднік.
Медный Всаднік.
Па масту Лейтэнанта Шмідта
За Мастом даганяю немаладога, сутулага марафонца. На майцы надпіс на нямецкай мове. Параўняўшыся з ім, пытаю прыблізна па-нямецку: “Ihre seid aus Deutschland?” Ён падымае ўверх правую руку і адказвае: “Ja! Ja!” Абмінаю. Дастаю з футляра фотаапарат – здымаю. Неудача: вочы ў марафонца заплюшчаныя...
Ольга Іосіфаўна з унучкаю.
Музей-заповеднік “Петрапаўлаўская крэпасць”
Англійскія турысты віншуюць нас.
Пераадзеўся і вярнуўся на Дварцовую плошчу. У матросаў – увальненне...
Пераможца ў абсалюце Лукін Сяргей (2:18.24, Санкт-Петербург)
Першая ў абсалюце Яджак Лілія (2:41.52, Чэлябінск)
Самая юная марафонка Хаітава Нігіна,1988 (2:58.52, 10-е месца з 59-ці)
Крыху старэйшая за яе -- Шынгарэева Яўгенія, 1985 (3:37.42, 18-е месца)
Хлопец з Курска: мы сустракаліся ці то ў Асіпавічах, ці то ў Сілічах...
Нашага Мінчаніна сустрэла наша Мінчанка.
І гэта таксама нашы...
Гэтага Мінчаніна сустрэлі Сын-з-Жонкаю. (Жонка за фатографам)
І гэта – нашы...
Ламан Асадзадзе на 21-м кіламетры: яе ПЕРШЫ марафон (4:40.09)
Сусед-украінец
Сусед-літовец (летувіс)
Італьянец
Немцы-марафонцы і іх балельшчыкі-суайчыннікі – вясёлая кампанія.
Узнагароджанне. Спадзяюся, беларускія аматары бегу сваіх пазнаюць.
Усе трое – з 1922 года. Пераадолелі “дзесятку”.
Трое мужчын – інваліды па зроку.
Фота на памяць
Дадатковыя звесткі – на сайце www.marathon.by.
Последние комментарии
6 лет 12 недель назад
6 лет 26 недель назад
6 лет 50 недель назад
8 лет 22 недели назад
9 лет 26 недель назад
10 лет 12 недель назад
10 лет 20 недель назад
10 лет 30 недель назад
10 лет 36 недель назад
10 лет 41 неделя назад