“Кто сказал, что любви больше нет? Нет любви лишь для тех, кто не любит… “ А “любовь -- кольцо“. Капыльскае. У песеннага кальца “начала нет”, а ў капыльскага было: 17 мая адбыўся 21-ы прабег “Капыльскага кальца”. Маё ж асабістае “кальцо” -- 8-е. Афіцыйна. А колькі было іх у далёкім дзяцінстве – не злічыць: тут Бацькаўшчына мамы і яе бацькоў.
А першае запомнілася не толькі як першае, -- уражанні заўсёды застаюцца, -- а і тым, што яно было АПОШНІМ двухдзённым і трохэтапным. Цікавейшае!.. Сёння такія прабегі – “непад’ёмныя” ні для арганізатараў, ні для ўдзельнікаў: крызіс і ў нас. Горш тое, што ён не толькі (і не столькі!) эканамічны -- крызіс агульны, глабальны: разбурана -- і разбураецца глыбей! – уся спартыўна-фізкультурная структура краіны, бо “Хакеісту № 1” патрэбен хакей, “ледовые дворцы” і чэмпіянат свету – дзеля задаволення яго “хакейных” і іншых амбіцый...
Хто прабег сваё першае “Капыльскае кальцо” – запомніць яго і будзе жадаць прабегчы другое, трэцяе і... – назаўсёды палюбіць капыльскія ўзгоркі: не палюбіць іх немагчыма.
“Капыльскае кальцо” –самы прыгожы, самы цікавы і сёння самы цяжкі фізічна маршрут.
Самы цяжкі фізічна... Зато потым, пасля фініша, – адчуванне не толькі звычайнага задавальнення ад бегу, але і быццам перамогі над сабою, ці нават дасягнення, хоць і не надта важнага. Напісаў “сёння самы цяжкі фізічна”, бо першы варыянт Маладзечненскага марафона быў цяжэйшым: там узгоркі хоць і меньшыя па вуглах-працэнтах, зато працяглыя, быццам бясконцыя.
Леташні, 20-ы прабег, як юбілейны, арганізатары адзначылі новым маршрутам: выключылі кросавы участак “ускраек леса-і-балота, поле і лес” і ўключылі участак па гораду – зрабілі маршрут поўнасцю “асфальтавым”. Трэба разумець, участак па вуліцах горада – прапаганда бегу як фізкультуры. А ў полі і ў лесе хто ўбачыць фізкультурнікаў? Сёлета арганізатары рашылі вярнуць выключаны ўчастак, -- гэта ж “ізюмінка” трасы!!! -- захаваўшы пры гэтым участак па гораду (варыянтаў можа быць некалькі). Але перашкодзіў дождж: пад дажджом бегчы па лесе небяспечна.
Крызіс: “геаграфія” прабегу крыху паменьшылася. А вот колькасць удзельнікаў захавалася, толькі дзяцей было, на мой погляд, крыху меньш, чым у папярэднія гады. Але ж адзін настаўнік-трэнер-настаўнік прывёз дзяцей ажно са Жлобіна! Бабруйчане і мінчане прыехалі на вялікіх аўтобусах і прывезлі з сабою дзяцей. Жодзінцы – на “газелі”: адпаведна памерам горада.
У прабегу ад клуба “Аматар” (Мінск) удзельнічала Елена Цухло, майстар спорту міжнароднага класа (5-е месца на чэмпіянаце свету па марафону). У гэты дзень у яе быў узроставы юбілей – 55 гадоў. Перад забегам яе павіншавалі сябры-мінчане, а пры ўзнагароджанні пераможцаў -- загадчык аддзела фізкультуры, спорту і турызму Капыльскага райвыканкама Мікалай Жук ўручыў букет роз. (Гл. фотарэпартаж.)
У паўзе паміж бегам і ўзнагароджаннем, пакуль суддзі падводзілі вынікі спаборніцтва, фізкультурнікі мінскага клуба бегу “Аматар” арганізавалі канцэрт. Вось якія марафонцы!..
Нажаль, у фотарэпартажы бачны толькі арганізацыйныя моманты “Капыльскага кальца”, а “бегавыя” адсутнічаюць: бегчы з фотаапаратам нязручна.
Віктар Новік: “Яшчэ раз тлумачу...”
Галоўны суддзя Міхаіл Жэлабоўскі і Мікалай Жук са старэйшымі марафонцамі Гогалевым А.Ф., Ціткіным Г.Д. і Князевым А.Н.
Пастраенне і пратакол
Старшыня клуба “Аматар” Вольга Сірэнка віншуе Елену Цухло з юбілеем.
Заслужаным работнікам фізкультуры горада -- узнагароды.
Дзеці
Старт на 11 і 21 км.
Канцэрт
Віншаванне Елены Цухло
Узнагароды ветэранам “Капыльскага кальца”
Узнагароды пераможцам
Крыж (ахвярам сталінізму)
Комментарии
Отправить комментарий