Retroпогляд

Андрэй Караленка
МАЛАРЫТА-2013: 30-ы Міжнародны МАРАФОН. Фотарэпартаж

Раніца: ЧЫСТАЕ неба і ІНЕЙ на траве!..
У апошнія гады менавіта ТАК і выпадала, але без інея -- лепей не прыдумаць!..
Праўда, здаралася і інакш -- горш не прыдумаць: мокры снег -- за ноч выпала каля 4 см! -- лужы і вецер… з мокрым снегам. Беглі!..
Тады я быў маладзейшы на дзесяць гадоў, бег 15 кіламетраў.
Цікавы быў марафон!..
Добра -- БЫЦЬ хоць крыху МАЛАДЗЕЙШЫМ і БЕГЧЫ нават па снежнай кашы!..

Першымі вышлі на старт старэйшыя па возрасту марафоцы. І пабеглі… А на плошчу прышлі прадстаўнікі калгасаў і прадпрыемстваў раёна, гараджане-гледачы і фізкультурнікі ўсіх узростаў: МІТЫНГ -- афіцыйнае адкрыццё раённых дажынак і Маларыцкага марафона.

Пасля мітынгу -- забег самых юных фізкультурнікаў, дзетсадаўцаў. (Я паказаў у анонсе.) Такай была паслядоўнасць на дажынках і марафоне -- так і паказваю. (Фота з анонса не паўтараюцца.)

“Одного марафонца нехватает: кто опоздал?.. Вон она идёт!..”

Цікавая майка -- з інфай! Ужо ГІСТАРЫЧНАЯ.
Увы, ММММарафон “приказал долго жить”: у 2012 годзе быў апошні.
На яго развалінах у 2013 годзе стартаваў Маскоўскі (гарадскі) Марафон (ММ). Безумоўна, для СЁНЕШНЯГО часу рашэнне разумнае. Але, мяркую, не варта было руйнаваць ММММ -- а прысвоіць НОВАМУ ММ наступны парадкавы нумар старога ММММ.

Іван Барташ: два гады не бачыліся… Прыемная сустрэча!..

Віктар Болсун -- з Чэчэрска... Ён часта спазняецца: выехаць з Чэчэрска -- ПРАБЛЕМА. Як і вярнуцца ў райцэнтр…
Я крыкнуў яму: "Азірніся!.."
Такая "фотка".

Я набліжаюся да фініша…
Там, наперадзе -- эстафета школьнікаў. (Некалькі сюжэтаў будзе далей.)

На фінішы мяне сустрэў АДЗІН суддзя: я -- апошні на “дзесятцы”, калі не браць да ўвагі Віктара Болсуна: яму дазволілі стартаваць па-за графікам -- такое разумнае выключэнне: ён -- з Чэчэрска…

А вось і Віктар…

Эстафета

Дзяўчынка з Кубкам чакала сяброўку. Я паказаў іх разам у анонсе. А тут -- толькі сама чэмпіёнка…

А вось і МОЙ першы марафонец -- ДРУГІ ў абсалюце!.. (Гл. пратаколы.)

А тут ажно трое… На пярэднім плане -- ТРЭЦІ ў абсалюце.

Сумна: на фінішы -- пуста. Не цікава?

Людзей на вуліцы быццам бы і многа, але ім да марафонцаў -- “дела нет”…

Мне надта спадабаўся фініш гэтых марафонцаў: ЦІКАВЫ ДУЭТ -- паказваю “поўным фарматам”.

Калі я здымаў Віктара і Геннадзія перад фінішам, то ў той момант не зразумеў, што іх фініш -- самы ДРАМАТЫЧНЫ МОМАНТ на марафоне…
Таму і іх паказваю “поўным фарматам”.

Лысенка Павел -- з Маларыты: сябры-землякі чакалі яго і сустракаюць аплпдысментамі. (Публічныя апладысменты ў Беларусі забаронены заканадаўча.)

Суддзя-інфарматар ведае ўсё пра кожнага з нас і сустракае па-імённа.

Леанід КАЛАДКО -- старэйшы на Маларыцкім марафоне.

Я на кекалькі імгненняў перавёў погляд на іншыя сюжэты, а ў гэты час фінішыравалі Мікалай і Таццяна…
Таму фота статычнае. Прашу прабачэння.

Зямляк Генадзій ВАСЮКЕВІЧ з горада Тверь: сустрэча заўсёды прыемная...

Сонца апоўдні ўжо нізка ходзііць…

Сёння я не пабег на стадыён дзеля фатаграфій авія-парашутнага шоу -- бачыў тры гады таму. Ды мяне паклікалі на ўзнагароджанне…

Гэта я -- з “Дыпломам”…

А гэта -- Арнольд Слуцкер.

Пасля атрымання ўзнагарод -- чуем:
“Идите к автобусу!..”

“Бывайце здаровы, жывіце багата / А мы ад’язджаем да дому, да хаты…”
Магчыма, праз год скажу:
“Добры дзень, Маларыта!..”

P.S.


No comments…