Retroпогляд

“Осенние листья” ад Кізіла -- у Коваля…


Ужо 15-ты прабег!..
Але на гэты раз назва не адпавядала часу і рэаліям: лістапад даўно скончыўся – глыбокая восень… Атрымалася па аналогіі з беларускім каляндаром: лісце ападае ў кастрычніку, а лістападам называецца наступны месяц -- калі дрэвы ўжо даўно голыя, ды наступаюць халады-маразы. Менавіта ў гэтым месяцы, названым чамусці лістападам, пасля завяршэння ўсіх палявых работ, калісці ў сялян быў КАСТРЫЧНІК: жанчыны церлі лён – атрымлівалася КАСТРЫЦА і лён-валакно. Лён-валакно трапалі – адбіралі самыя доўгія валокны, з іх усю зіму пралі пражу, а праз зіму-дзве ткалі палатно – зрэбнае, суровае, “судьбы моей простое полотно”. Маёй -- і многіх-многіх.
Такі роздум-успамін з нагоды запаздалага прабегу.

Прабег “Осенние листья” па незалежнай ад Аляксандара Міхайлавіча прычыне аказаўся ў лістападзе. Дзе бегчы? Адказ важны: у “Сілічах” – добра, але дорага… А Сяргей Коваль якраз атрымаў для “Вікторыі” “новую кватэру” – побач з адмысловай бегавою трасаю ды ў прыгожым месцы. І Кізіл знашоў паразуменне ў Коваля -- атрымаўся дуэт.
Яны – дуэтам! -- забіваюць кол для стварэння фінішнага калідора – як сімвалічны СЛУП у падмурак не толькі сёнешняга, а (спадзяёмся!) і будучых сумесных марафонаў.

Беглася лёгка, прыемна…
Ды ў ТАКОЙ кампаніі-грамадзе не магло быць інакш. Шкада, што адсутнічалі многія выбітныя і цікавыя марафонцы: “всё дела и дела…” Але прыйшлі новыя, не надта шмат, усё ж яны аказаліся заўважанымі і на п’едэстале прызёраў. У добры час!
Паглядзім на сябе і сяброў-таварышаў – як беглі і атрымлівалі ўзнагароды.

Не толькі арыентыр сёнешняга прабегу, а і сімвалічны рэпер будучых.

Дзіцятка, якое сёння вучыцца ад мамы карміць птушак, магчыма, праз некалькі гадоў будзе бегчы міма такога ж дзіцяці з мамаю… “Потом всё опять повторится с начала…”

Хлопцы спяшаюцца на марафон…

Прыемная сустрэча…

Настаўніца прывяла дзяцей

Там, наверсе, на першым паверсе дама (№ 90, вул. брэсцкая) – “новая кватэра” Сяргея Коваля.
Прыехалі ў асноўным мінчане, некалькі – з Барысава, Жодзіна і Маладзечна ды двое-трое далёкіх.

“Так уж получилось… Но лучше поздно... И погода – как подарок, просто великолепная…”

Дзеці пабягуць на 2,5 кіламетры

Тут большасць – пенсіянеры ад 74 да 86 гадоў.




Наперадзе – маладыя.










Сяргей Коваль сам сабе фатограф

Шчырае дзякуй, суддзі! За 9 гадоў мы сталі быццам сваякамі… Прыемна ў кампаніі аднадумцаў, прыемна ад узаемнага паразумення.














Ягор Качан першы раз бяжыць 20 км…

Дабег!

І нават прыз атрымаў!..

Палюбуйцеся, маладыя!

“Ребята, вы – разумно поступили, что пришли сюда и пробежали дистанцию два с половиною километра. Поздравляю вас! Вы – умницы! И вы получите свои прозы… С вами бежали наши ветераны. Им бежать тяжелее, чем вам: они уже старики. Желаю и вам быть здоровыми и бодрыми и дожить до их возраста… Вот потому, что они старики, я вручу призы сначала им, а потом вам. Хорошо?


“А теперь – самым маленьким девочкам. Мальчики не возражают?..”

“… И самому быстрому мальчику”



Абмен меркаваннем з вопытнай марафонкаю…

Яны беглі “пяцёрку”. Першы раз на такіх спаборніцтвах…

І добра прабеглі!!!


Малайчына!!!

Яніна Дзянісаўна з падарункам

…і радуецца за поспехі маладых.



Дабеглі! Ды вясёлыя…

Наталья на фінішы…

Мікалай Нагарнюк з сынам Міхаілам беглі “дваццатку”…