Retroпогляд

Андрэй Караленка
Роздум Postfactum

Жодзіна, сустрэча са Статкевічам:
ШАБАШ ПРАВАКТАРАЎ ПРАЦЯГВАЕЦЦА...

Мікалай СТАТКЕВІЧ – адна са ЗНАКАВЫХ ФІГУР у навейшай гісторыі Беларусі: вайсковец – ЗА БЕЛАРУСЬ!..
Кандыдат тэхнічных навук!.. (Абараніць доктарскую дысертацыю не дазволілі: нацыяналіст. А арміі неабходныя інтэрнацыяналісты-фашысты. Таму выгналі “из рядов”.)
Былы Старшыня Беларускай сацыял-дэмакратычнай партыі (Народная Грамада).
Людзям майго пакалення складана было ўявіць, што пасля “разгрома” Савецкай Арміі ў 1961 годзе, сярод выпускнікоў школ знайдуцца жадаючыя “ісці ў афіцэры” – толькі “троечнікі”. З гэтага часу, -- асабліва з гэтага часу! -- “пагоны” сталі на ўзроўні “таўра непаўнацэннасці”, а анекдоты пра тупасць і подласць афіцэраў расказвалі толькі яны самі…

Праўда, у Мінскага ВИЗРУ была адметная рыса -- “касмічна-інжынернае”, а палёты ў космас толькі пачыналіся: туды, як і ва Ўніверсітэт, паступалі самыя лепшыя выпускнікі школ.

Тупасць і прымітывізм савецкіх афіцэраў у рэальнасці больш, чым анекдатычныя, а як следства гэтага ва ўсіх армейскіх структурах -- крадзяжы, п’янства і “беспредел дедовщины”. Армейскія склады сталі “базами снабжения” для ўсіх чыноў -- ад прапаршчыкаў да камандзіраў дывізій і гарнізонаў, пяхотныя батальёны і аўтароты ператварыліся ў “стройбаты” для будаўніцтва іх катэджаў, гаражоў і дач.

І ў гэтым “воровском сообществе” ПАДНЯЎСЯ ва ўвесь рост, – як у вайну з акопа! -- афіцэр-і-вучоны і адкрыта сказаў пра ЧЭСЦЬ, ГОНАР, БАЦЬКАЎШЧЫНУ і абарону НАШЫХ ДЗЯЦЕЙ, якія недзе ЗАЩИЩАЮТ чужую границу.
Падпалкоўніка Мікалая СТАТКЕВІЧА выгналі: “враг народа” – вораг зладзеяў і здраднікаў.
Хто мог выгнаць беларуса-патрыёта? Толькі фашысты-інтэрнацыяналісты і марадзёры.

(Не буду напамінаць, хто тады быў міністрам абароны ўжо Рэспублікі Беларусь, і каго чамусці не дапусцілі на гэтую пасаду. Чаму не дапусцілі, можна здагадацца.)

Я быў на сустрэчах з Някляевым (шкада, толькі з яго даверанымі асобамі) і Саннікавым.
Пра правакацыі супраць Някляева я апавядаў, -- і паказаў правакатараў, -- супраць Саннікава правакацыі былі надзвычай далікатнымі. А на сустрэчы са Статкевічам і Ўссам было тое, як названа ў загалоўку – ШАБАШ ПРАВАКАТАРАЎ.
Колькі на гэты раз было задзейнічана правакатараў, меркаваць не бяруся, бо некаторыя паводзілі сябе далікатна, разглядзеў чацвярых, а скандалілі двое. І весь скандал фіксіраваўся на кіна-відэа – каб паказаць ХОЗЯЕВАМ-рэжысёрам, якія напісалі сцэнарый і скамандавалі “Фас!”.
Цікава было!
А цікавей за ўсё і ўсіх – Мікалай Статкевіч.

Першае пытанне задаў г-н Икс – крычаў з “камчаткі”. Пакрычаў-пагарлапаніў – і стаіць спакойна, чакае адказу на гарлапанства. Цікава!.. Цікава яшчэ і таму, што гэты гарлапан – настаўнік: ён учора вучыў НАШЫХ дзяцей, магчыма, і сёння яшчэ вучыць…
Вось і думаю: ЧАМУ ён вучыць дзяцей, калі сам не ведае азбукі паводзінаў сярод людзей?

“Если вы честный человек, то подойдите к микрофону и спокойно задайте вопрос или скажите, чего вы хотите от меня…”

“…Если вы честный человек, то почему кричите, а не разговариваете?”

“Сначала я расскажу о себе, чтобы вам было понятно, почему я стал баллотироваться в президенты… Я знаю, что не пройду, но хочу показать преступность этой системы...”

“Тыя, хто ва ўладзе, і хто ўладу абслугоўвае, не ўмеюць размаўляць з людзьмі – крычаць, пагражаюць. Гэта іх метады кіравання. Яны нават не ведаюць, што такое дыялог…”

“Спасибо! Спасибо за помощь…”

Ён ледзь прарваўся праз крык-лямант, каб задаць пытанне…

“Вы не ответили на мой вопрос…” (На заднем плане г-н Икс – чакае: яны гарлапаняць па чарзе.)

“Да замолчите же вы, наконец! Дайте ЧЕЛОВЕКУ слово сказать… Вы – провокаторы…”

“Я понимаю: вы пришли сюда не для диалога – потому кричите… Я отвечу на ваш вопрос, где мои дети были и где есть сегодня и где будут завтра… Но лучше спросите у того, кого обслуживаете, почему выборы без выбора – нечестные, жульнические? Почему вместо выборов, преступные спектакли с “досрочным голосованием”? В этих спектаклях вы играете по его сценарию… И пришли сюда, чтобы устроить спектакль -- отчитаться за зарплату или за гонорар…”

“Вы не ответили на мой вопрос…”

“Я сказал ему (г-ну Лукашенко – А.К.): если ты честный человек, то проводи честные выборы. А он журничает! Собрал своих назначенцев и митингует. Даже Некляева не пустил, хотя он собрал необходимое количество подписей. Всем дал подарки – отнял у пенсионеров и у детей в детских домах. Свои махинации он называет “президентским фондом”… Его рейтинг – 23 процента… Он превратил страну в империю страха…”

Людзі размаўлялі так, як размаўляюць ЛЮДЗІ – як чалавек з чалавекам…

“Вы ничего не сказали о своей экономической программе – раскажите…”
У аудыторыі, дзе ДВОЕ крычаць-гарлапаняць, такое пытанне – “на засыпку”. Браво!.. Але Мікалай Віктаравіч адказаў грунтоўна, праўда, толькі па аднаму раздзелу – пра інвестыцыі.

Чалавек звяртаецца да чалавека – як чалавек: не крычыць, не гарлапаніць. Задаў пытанне …

…садзіцца, каб паслухаць адказ.

“А что предлагаете вы?..”

“Я предложил сделать для школьников льготный проезд… А Александр Григорьевич Лукашенко услышал… и выдал за своё”.
Смех, апладысменты…

Толькі што крычаў-гарлапаніў г-н Икс. У першым раду падняўся мужчына, каб задаць пытанне. Адначасова з ім – г-жа Игрек: пайшла на перахват…

“Ну дайте же возможность УСЛЫШАТЬ ЧЕЛОВЕКА…”


Г-н Икс не падыходзіць да мікрафона – крычыць з “камчаткі”: крыкам-гарлапанствам наумысна стварае дыскамфорт у аудыторыі. Мабыць, педінстытут скончыў на “выдатна”: добра ведае нюансы аудыторыі…
“Вы самый агрессивный из кандидатов…”

“Спасибо за помощь! Вы сказали о себе и о тех, кто вами управляет, больше, чем хотели бы сказать. Спасибо!..”
Смех, апладысменты.


Гэты “афганец” заўсёды кажа пра набалеўшае – пра ільготы ўдзельнікам і інвалідам Афганскай вайны…


Ён застаўся нечым незадаволены – падбег да Мікалая Віктаравіча і пачаў… КРЫЧАЦЬ пра апазіцыю. (Цікавая дэталь…)
“Ну что вы! Успокойтесь! Оппозиция -- не мы: ОН – оппозиция. Здесь наша страна, а не ЕГО. К НЕМУ и обращайтесь как к оппозиции: ОН -- оппозиция честным людям, оппозиция стране...”
Чытачы,
паглядзіце на Статкевіча: ЧАЛАВЕК!..