Retroпогляд

Андрэй Караленка
Зімні Маладзечненскі марафон-2010

Як і ў папярэднія гады, ён прайшоў у два этапы.
Сёлета (у параўнанні з мінулым годам) адсутнічала дыстанцыя 21,1 км (поўмарафон): увачавідкі, што ў арганізатараў дэфіцыт грошай.

Прадмова нечаканая: чужых дзяцей не бывае?..
Як бытавая шутка: ёсць дзве навіны – дрэнная і добрая. Спачатку -- дрэнная.
Мабыць, у Маладзечне ПРЕТВОРЯЮТ в ЖИЗНЬ маніякальную ідэю -- будуюць “ледовый дворец” або “арену”. Інакш немагчыма зразумець дурнату-з-дурнот: у манежы ДЮСШ на бегавой трасе лінолеум не мянялі 30 гадоў.(!!!) Лісты не толькі ўспучыліся і сталі падобнымі на падушкі (дзіця можа спаткнуцца), а і пратапталіся. Паверыць немагчыма: пра-тап-та-ў-ся лінолеум!..
Пратаптаўся. І ўсім напляваць на дзяцей -- і міністру спорта, і міністру образования, і вождзю вобласці: не іх жа дзеці спатыкаюцца і падаюць – чужыя. Для ІХ дзяцей-унукаў – дамашнія басейны і спортзалы, корты, трэнажоры, у “ледовый дворец” слуга на мышыне адвозіць.

А новаму мэру і падаўна “як да лямпачкі”: яго ВПИХНУЛИ у Маладзечна не для клопату пра людзей і іх дзяцей, а зусім для іншай мэты – каб ОТСИДЕЛ-в-КРЕСЛЕ нейкі тэрмін як пераходную ступень. Ён ставіў “нагамі ўверх” Беларускі аўтамабільны завод – крыху не дацягнуў да агульнага абсурду. Але і за гэта назвалі геніяльным і паслалі пераварочваць горад Маладзечна -- каб там прымяркоўваўся на пасаду вождзя вобласці. Во, будзе прастор для дурнаты і амбіцый!..
Якія дзеці? Гэта ж чужыя дзеці.

“ЧУЖЫХ ДЗЯЦЕЙ НЕ БЫВАЕ” – з дзяцінства чуў ад мамы… Але я, яе дзіця, заўсёды аказваўся “хуже татарина” менавіта там, дзе павінны былі пра мяне паклапаціцца. Таму для мяне ніколі не было чужых дзяцей – усе, як свае, і я балюча ўспрыймаю дурныя адносіны дарослых да дзяцей, асабліва афіцыйных асобаў…

Першы дзень.
Першы дзень – бег на 5 кіламетраў: деці і ўсе жадаючыя адпаведна рэгламенту: жанчыны – старэйшыя за 50 гадоў, мужчыны – за 65 гадоў.
Колькі было фізкультурнікаў і хто яны, можна бачыць на фатаграфіях. (Пратаколаў яшчэ няма.)

Хаця дзень быў сонечны, а вокны ў манежы вялікія, святла аказалася недастаткова, каб зрабіць добрыя фотаздымкі непрафесійнай камерай. Усё ж можна больш-меньш правільна ўявіць, што было. А як з’явяцца пратаколы – уяўленне стане поўным (для тых, хто не ўдзельнічаў і не прысутнічаў).
Прашу прабачэння за неякасныя фатаграфіі.

Першы забег: дзеці, 5 км.






Пакуль дзеці беглі сваю “пяцёрку”, жанчыны размаўлялі, абмяркоўвалі нейкія пытанні, думалі…

У другім забегу на 5 км -- пенсіянеры.











Гэтыя хлопцы актыўна трэніраваліся да старта дзяцей і нават беглі разам з імі – рыхтаваліся да заўтрашняга марафона. (А заўтра я іх не ўбачу: не прыехалі…)

Другі дзень: МАРАФОН + “сотка” па колькасці ўдзельнікаў аказаліся рэкорднымі за апошнія гады: 52 + 7 = 59. Прыемна і цікава!..
59 – хаця не прыехалі вядомыя, -- і актыўныя! -- марафонцы нават з Мінска. Я маю на ўвазе перш хлопцаў, якія пасля трэніроўкі сядзелі на скамейцы. Акрамя іх ёсць яшчэ 5-7 актыўных марафонцаў.
Зато прыехалі ТРОЕ з Расіі і ДВОЕ, жанчыны, з Украіны (г. Львів).

59: прыемна і цікава… Але бегчы марафон у манежы такой вялікай групаю – дадатковыя перашкоды. Лічыць кругі – цяжка…
Паглядзім, ХТО прыехаў. Хто КОЛЬКІ бег -- казаць не бяруся, бо не апытваў: з’явяцца пратаколы – убачым.
Да некаторых фатаграфій па магчымасці будуць кароткія каменты.

Рэгістрацыя пачалася рана, бо большасць марафонцаў прыехалі ўчора вечарам і начавалі ў інтэрнатах ДЮСШ.

У хлопцаў цікавая размова і, мабыць, не пра марафон. Сёння Аляксандар Быкаў – назіральнік і субяседнік. (Яго сябра ведаю толькі знешне.)

Абмяркоўваюць палажэнне…

Фота на памяць. (ШТО будзе заўтра? Калі перафразіраваць Владзіміра Высоцкага, у нас 16 гадоў “идёт охота на людей”. Ведаю не з чужых слоў…)

Анатолій таксама сёння не бяжыць: ён прыехаў для сустрэчы з сябрамі і ў якасці рэпарцёра.

Палавіна “чароўнай палавіны” на марафоне.


Прыемна сустрэцца: у Арнольда Слуцкера ўсе марафонцы – знаёмыя і сябры.

“Я приехал сюда на марафо-о-он…” (Міхаіл Важнік зарэгістраваўся на 25 км, таму засмуціўся?)

“Говорю вам уже не первый раз: пришлите или привезите мне сведения о ваших марафонах…”

Марафонскі квартэт з Бабруйска.
А ў ім – сямейны дуэт “Сяргей-і-Елена”. Мне, як рэпарцёру, такія нюансы падабаюцца надзвычайна. Тым болей, што дуэт мне падабаецца ўвогуле…

Марафонскі дуэт з Украіны (г. Львів).

Задумвалася як памятнае фота жодзінцаў на ГЭТЫМ марафоне, бо аднаму з нас праз два дні споўніцца 75… Але адзін жодзінец неспадзявана “згубіўся”, а аднаго фатограф ненарокам “адрэзаў” (бачны кусочак марафонскага нумара).
Зато з намі чужы марафонец. Дзякуй!

Цікавы дуэт! Фатограф крыху замешкаўся, таму бачна, што хлопец пазіруе…
(42.195 яны беглі разам. ЯНА стала пераможцай у абсалюце, а ЁН пабег “сотку”. Фота далей).

Апошнія ўдакладненні ў камісіі перад пастраеннем.



Пратакол

Фрагмент.


“Ещё раз напоминаю: пришлите или привезите мне 26 декабря сведения о ваших марафонах…”

“Представляю вашего счётчика…”

Перад стартам…

Старт.






На 62-м кіламетры…