Прабег у Дзень хіміка арганізоўвае Беларускі шынны камбінат “Белшына”. У лёгкаатлетычных прабегах, прымеркаваных да “прафесійных свят” і падзей мясцовага значэння, “спартыўны” узровень фізкультурнікаў ніжэй, чым у так званых рэспубліканскіх: “перыферыя”, сціплыя прызы, няма TV- і фота-рэпарцёраў.
Аматарскія спаборніцтвы – самадзейнасць, сапраўдная, “чыстая ад спорту” ФІЗКУЛЬТУРА, якая вельмі неабходная ўсім – ад малога да старога: малым – каб акрэпнуць фізічна і прымеркаваць свае магчымасці да спартыўных ступеняў, маладым – каб быць крэпкім і здаровым, старым – каб запаволіць старасць і падрымліваць арганізм у добрым фізічным стане і бадзёрым духу. А здаровы і бадзёры чалавек – прыгожы, прыемны. Чытаць далей...
“Кто сказал, что любви больше нет? Нет любви лишь для тех, кто не любит… “ А “любовь -- кольцо“. Капыльскае. У песеннага кальца “начала нет”, а ў капыльскага было: 17 мая адбыўся 21-ы прабег “Капыльскага кальца”. Маё ж асабістае “кальцо” -- 8-е. Афіцыйна. А колькі было іх у далёкім дзяцінстве – не злічыць: тут Бацькаўшчына мамы і яе бацькоў.
А першае запомнілася не толькі як першае, -- уражанні заўсёды застаюцца, -- а і тым, што яно было АПОШНІМ двухдзённым і трохэтапным. Цікавейшае!.. Сёння такія прабегі – “непад’ёмныя” ні для арганізатараў, ні для ўдзельнікаў: крызіс і ў нас. Горш тое, што ён не толькі (і не столькі!) эканамічны -- крызіс агульны, глабальны: разбурана -- і разбураецца глыбей! – уся спартыўна-фізкультурная структура краіны, бо “Хакеісту № 1” патрэбен хакей, “ледовые дворцы” і чэмпіянат свету – дзеля задаволення яго “хакейных” і іншых амбіцый... Чытаць далей...
Усе прабегі “Вікторыі” 9 мая прысвячаюцца Дню перамогі. Два апошнія, у 2007 і 2008 гадах, праводзіліся ў парку побач с месцам афіцыйнага мерапрыемства. Такі варыянт, безумоўна, мае важны “плюс”: там многа людзей – прапаганда бегу як самай даступнай і таннай фізкультуры ад малога да старога. А ў “Вікторыі” заўсёды шмат не толькі малых і старых, але і маленькіх, і старэнькіх. Ды старэнькія – бодрыя і шустрыя: глядзіце, грамадзяне, і бяжыце разам з імі.
Але ў такім варыянце ёсць і “мінус”: суматоха-мітусьня, на тратуарах натоўп людзей, а мы бяжым насустрач – перашкаджаем ім ісці, яны замінаюць нам бегчы. Другі “мінус” у тым, што ўклоны там болей 8% -- нагрузка для дзяцей вялікаватая. А ў супрацьлеглым месцы таго ж парка, на лыжна-роллернай трасе, дарожка шырокая, свабодная, уклоны не болей 4% – бяжы і радуйся. Там мы беглі летам 2008: спадабалася ўсім. А асабліва спадабалася адсутнасць пешаходаў на дарожках і адчуванне “сваёй” атмасферы, гэтакай “свабоднай аўдыторыі”. Хто адпачываў на скамейках парка – бачыў: і такой прапаганды дастаткова. Сяргей Коваль прапанаваў бегчы там і 9 мая. Чытаць далей...
Мемориальный пробег “Колокола Чернобыля” с 2007 года проводится не в Гомеле, а в районных центрах Гомельской области -- на территориях, пострадавших от аварии на ЧАЭС: Брагин (2007), Ветка (2008), Чечерск…
Главная цель пробега -- УШАНАВАННЕ ПАМЯЦІ людей, погибших при ликвидации последствий аварии, и тех, кто преждевременно покинул нас от болезней, вызванных радиацией.
Безусловно, эту акцию нужно рассматривать и как способ напомнить всем о единстве людей под чистым и под “чёрным” небом – о необходимости заботиться о людях, которые вынуждены жить не только рядом с очагами опасности, но и в опасных для жизни местах. Да и на чистые территории ветер, дождь и снег приносят “чёрную” землю и воду: их не запугаешь маразм-угрозами и дубинками, не отменишь и не запретишь указами-декретами, не повернёшь в другую сторону ни ублюдочными воплями, ни паханскими характеристиками. Чытаць далей...
Сяргей Коваль – смелы хлопец! Інакш не стаў бы калісці чэмпіёнам... Інакш не ўзяўся б арганізоўваць “касмічны прабег” у Крупках на прызы лётчыка-касманаўта Ўладзіміра Кавалёнка: неразумення і непаразумення было дастаткова. Але ён “не апусціў рук” не толькі ў пераносным сэнсе, але і ў прамым: прыязджаў, даказваў, пераконваў. І свята бегу адбылося! Свята бегу – Першы лёгкаатлетычны прабег на прызы лётчыка-касманаўта Кавалёнка В.В. па праекту мінскага клуба аматараў бегу “Вікторыя”. ПЕРШЫ – і менавіта 12 красавіка!!!
Тым, хто арганізоўваў прабег, і тым, хто бег, асабліва дзецям, трэба запомніць гэтую сімвалічную абставіну: магчыма, для каго-небудзь Першы “касмічны” прабег у Крупках стане стартавым да спартыўнай вышыні... Хто ведае... Чытаць далей...
У пятніцу ў большасці грамадзян адзін клопат – паспець падрыхтавацца да Вялікадня. А нашы турботы -- ў іншым напрамку: як заўтра даехаць да спартыўнага комплекса “Сілічы”? Недасведчыя людзі здзівяцца: чаго турбавацца з-за нейкіх трыццаці кіламетраў? Калі дакладна, то трыццаці чатырох, але справа не ў кіламетрах, а ў нязручным для нас раскладзе руху і маршруту рэйсавага аўтобуса. Усё ж выйсце знайшлі: даехалі. Ды з камфортам – на “сваёй” машыне.
Усе дарогі ў “Сілічы”, акрамя для жодзінцаў і барысаўчан, праходзяць праз Мінск. А сталічны “аўтатранс” яшчэ не перайшоў на “летні перыяд”: два рэйсы аўтобуса ў дзень – раніцаю і адвячоркам. Таму, хто не паспеў – той спазніўся... Чытаць далей...
На 26-м лёгкаатлетычным прабегу ў Жодзіне, што адбыўся 14 сакавіка, было шумна і весела: удельнічала многа мясцовай дзетвары ўсіх узростаў. Добра! Прыемна і цікава паглядзець. Безумоўна, адчуваецца ўздзеянне “адміністрацыйнага рэсурса”: так было і ў мінулым годзе на 25-м прабегу. Але ж вядома: прывучацца да фізкультуры трэба з дзяцінства. І нават ПРЫВУЧАЦЬ дзяцей – паказваць асабіста, заахвочваць, узнагароджваць і, магчыма, спачатку чуць-чуць прымушаць: калі дзіця разбяжыцца, прымусу адчуваць не будзе, наадварот, -- задавальненне. Ды дзеці любяць спаборнічаць у чым бы ні было і вызначыцца: важна заўважыць, што болей цікава дзіцяці, і накіраваць яго ў той бок. Азбука. Я напомніў пра яе маладым чытачам: яны ж самі яшчэ дзеці. Чытаць далей...
Пасля “размінак” у Жодзіне, Брэсце і Мінску ў прабегу ў Асіпавічах удзельнічала каля 300(!) дарослых фізкультурнікаў і школьнікаў. Аматарскі марафон у Асіпавічах – цяжкая дыстанцыя па той прычыне, што гэта першы пасля зімы марафон. А тут яшчэ і сонца на чыстым небе!
На старце 53 марафонцы: многа ці мала? Заўважалася адсутнасць вядомых марафонцаў з Барысава, Мінска і з гарадоў заходніх абласцей. І -- з Украіны таксама. Але былі марафонцы з Chernogoria, Егорьевска, Тулы і Мирного!!! Магчыма, выпадкова, “з аказіяй” аказаліся яны ў Асіпавічах, але ўсё ж…
Бачна было, што многія пераадолелі дыстанцыю на прэдзеле, асабліва старэйшыя марафонцы. А вот Леанід Каладко з Жодзіна не толькі абыйшоў сапернікаў на поўгадзіны (4:04.44), але і фінішыраваў так, быццам “дзесятку” прабег. Ведаю, што ўсю зіму ён не сядзеў у хаце -- бегаў па загарадных сцежках-дарожках. Разбегся добра! Чытаць далей...
Чарговы марафон-эстафета (6х7 км) Клуба аматараў бегу “Вікторыя” адбыўся 22 лютага на базе спорткомплекса Кастрычніцкага раёна Мінска (вул. Жукоўскага). З-за прастуды я не мог удзельнічаць у прабегу, таму папрасіў сказаць колькі слоў жодзінца Леаніда Каладко, старэйшага марафонца горада, удзельніка марафона-эстафеты. Чытаць далей...
Сімпатычны, абаяльны дзядзька... 80 гадоў... Бяжыць “пяцёрку”... У 2002 годзе, у 75 гадоў, -- было, здаецца, зусім нядаўна! -- ён прабег у Маларыце свой апошні, 53-ці марафон. Гэта – у “дадатак” да 28-мі звышмарафонаў!
Той Маларыцкі марафон запомніўся ўсім удзельнікам прабегу.
Прыехалі ў суботу апоўдні. Вечар быў надта цёплым і ціхім – прыемна: заўтра будзе добра бегчы. А ў нядзелю раніцаю – усё белае, снегу болей трох сантыметраў, ён падае-падае, ціха, спакойна, быццам у лесе, бо ветру няма… К дзесяці гадзінам (старт у 10-15) пацяплела – на вуліцах снег ператварыўся ў “кашу”, але не перастаў падаць. Так і беглі – па лужах, па “кашы” і пад мокрым снегам. Пасля фініша – гарачы чай і лазня-з-парылкаю, а потым – уручэнне ўзнагарод. Чытаць далей...
Последние комментарии
6 лет 11 недель назад
6 лет 26 недель назад
6 лет 50 недель назад
8 лет 22 недели назад
9 лет 25 недель назад
10 лет 12 недель назад
10 лет 20 недель назад
10 лет 30 недель назад
10 лет 35 недель назад
10 лет 40 недель назад