Retroпогляд

ДРОЗДОВ
Виктор Алексеевич

Я змяніў фармат старонкі: агульную застаўку паставіў пад партрэтам Віктара, каб падкрэліць, што тут будзе не толькі мой аповед-роздум пра яго, падзеі і акалічнасці ў АГК, але і працяг НАШЫХ размоў. Менавіта, каб падкрэсліць, дадаткова звярнуць увагу чытача, хаця гэта зразумела і без падказкі.

Апошні раз бачыўся з Віктарам у ліпені 2009 года -- выпадкова сустрэў у скверы недалёка ад дома, дзе ён жыў: сядзеў на скамейцы. Пагаварылі недоўга, бо я кудысці ішоў па справе. Ён сказаў, што адчувае сябе неважна, але болей яго турбуюць ногі – баляць, нават апухшыя. І паказаў ногі: сапраўды хворыя. Ногі амаль у такім жа стане ў многіх мужчын і жанчын, каму болей 70-ці. Наколькі гэта сур’ёзна, меркаваць не магу: мае ногі баляць пастаянна, але зусім інакш, а ўсё ж вытрымліваюць нават поў-марафона. Чытаць далей...