Retroпогляд

Андрэй Караленка
АСІПОВІЧЫ, МАРАФОН: БЕГ пад МОКРЫМ СНЕГАМ (анонс)
Прабег-марафон пачынаецца з дарогі, а дакладна – з выхаду з дома-хаты.
Ішоў на аўтастанцыю: нуль градусаў, слабы вецер, на газонах заметны “сляды” нейкага снегу, што выпаў ноччу. Заметны “сляды” – не болей…
Праехалі ўсяго 20 кіламетраў – закружыла мяцеліца: УСЁ БЕЛАЕ… Чытаць далей...

Андрэй Караленка
МІНСК, 22.03. “Сямейны бег”

.

Раніца, 7:30: мінус 7 і моцны вецер. Неба чыстае… Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Мінск, 02. 01. 2015: БЕГ у МАНЕЖЫ

Бег у манежы 2 студзеня даўно стаў традыцыйным -- “культавым”! -- прабегам марафонцаў Мінска і вобласці. Безумоўна, гэтаму спрыяюць два галоўныя фактары. Першы – ДЗЕНЬ НАРАДЖЭННЯ арганізатара многіх-многіх прабегаў і аднаго з апантанных марафонцаў Аляксандара Кізіла: бег у манежы – такое ВІНШАВАННЕ як удзячнасць яму за клопаты-турботы па арганізацыі прабегаў. Ды Аляксандар Міхайлавіч увогуле чалавек цікавы, дэмакратычны і камунікабельны – з ім прыемна сустракацца і разам бегчы.
Другі фактар: кіраўнікі спорт-комплекса ўлічваюць яго адданасць бегу і арганізатарскія здольнасцьі і прадастаўляюць арэну на гэты дзень і час амаль на тры гадзіны -- адпаведна плануюць заняткі-трэніроўкі спартсменаў і фізкультурнікаў па секцыях: МЫ не замінаем ні спартсменам, ні іх трэнерам.

Бегчы было прыемна – шчырае дзякуй усім арганізатарам!

Спорт-комплекс: 2 студзеня, звычайны працоўны дзень – трэніроўкі…
Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Мінск, 27 снежня: “КАРНАВАЛЬНЫ ПРАБЕГ”

Снега няма, мінус 10, але сонечна – дзень спрыяльны для бега.

Безумоўна, бег “карнавальных” марафонцаў па людных вуліцах горада – добрая прапаганда бегу! Таму, я мяркую, ні нам, ні арганізатарам не варта асабліва агарчацца, што НАС не пусцілі ў “Арену”. Ды ў “офісе” хоць і цесна было, зато ЦЁПЛА і ЎТУЛЬНА -- па-дамашнему, па-сяброўску.

Каб заставацца і фотарэпарцёрам, я прабег з дзецішкамі 1 км. Рукі замерзлі так добра, што пайшоў у “офіс”, каб пагрэць іх. Пакуль я грэў рукі, Ольга Іосіфаўна пачала ўзнагароджваць дзяцей. К гэтаму часу крыху запатеўшая фотокамера нагрэлася – зрабіў некалькі здымкаў.

СОНЕЧНА… Усе, хто меў ці мае хоць якое дачыненне да фатаграфіі, ведаюць: ЗАлішне яркі свет “размывае” дэталі фатаграфіруемых аб’ектаў. А калі свет сустрэчны, то тут бессільны і прафесійная камера, і добры прафесіяналізм фатографа. Разумеецца, ёсць бленды і фільтры… У “мыльніцы” – толькі мой асабісты вопыт.

Сёння я даю анонс, а весь рэпартаж, спадзяюся, пакажу 1 студзеня – перад нашай сустрэчаю ў Кізіла 2 студзеня.

Фота-ПРАДМОВА

Нас чакалі Снягурачка і Дзед-Мароз... Чытаць далей...

Андрэй Караленка
МАЛАДЗЕЧНА, 13-14 снежня: МАРАФОН і звышМАРАФОН

Маладзечненскі “зімні” марафон-са-звышмарафонам (100 км) – у манежы.
Безумоўна, бегчы ЗІМОЮ ў манежы – прыемна! Прыемна, хаця ў гэтыя дні, 13-га і 14 снежня, на вуліцы было ціха і цёпла настолькі, што нават я мог бегчы 5-10 км.
У папярэднія гады, калі ў Беларусі праводзілася болей 30-ці прабегаў у год, здаралася бегчы і пры мінус-20, і пад дажджом з мокрым снегам, па лужах. Беглі!
Мінула пяць-дзесяць гадоў… Таму мне бегчы зімою ў манежы – НАДТА прыемна!
Прыемна, хаця лінолеум на дарожках – той жа: я, стары ды не надта шустры, магу спаткнуцца… Не спаткнуўся! Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Жодзіна: ПРАБЕГ ПАМЯЦІ Анатолія КАВАЛЁВА

1 лістапада ў Жодзіне адбыўся дзевяты – ужо дзевяты! -- прабег памяці нашага марафонца майстра спорту Анатолія КАВАЛЁВА, пайшоўшага назаўжды надта заўчасна.
Прабег арганізаваны аддзелам па спорту, фізкультуры і турызму Жодзінскага гарвыканкама.

Чытаць далей...

Андрэй Караленка
МАРАФОН-Маларыта: НЕБА БЛАКІТНАЕ…(анонс)

7:30: неба блакітнае і ІНЕЙ на ТРАВЕ…
9:00: вецер слабы, амаль не адчуваецца.
10:20: ЦЁПЛА нават для мяне: “зімнюю” шапку замяніў на летнюю.
У кастрычніку жадаць лепшага надвор’я – грэх вялікі.
А бегавая траса? Можна ўпэўнена гаварыць: у Беларусі лепшай не бачыў. Ды на ёй аніводнай машыны !!!...
Акрамя трох клічнікаў паставіў і шматкроп’е – каб сказаць: шчырае дзякуй арганізатарам !!!

А сустракаць грыбнікоў і дачнікаў на веласіпедах нават прыемна: “Умный в гору не пойдёт?..” Кожнаму -- СВАЁ захапленне і задавальненне: па патрэбнасці-і-разуменню і па магчымасці ў канкрэтным месцы і ў канкрэтны час.

Адпачынак: міні-бус усё ж не аўтобус. Не ведаю, як вадзіцель НАШАЙ “ГАЗели”, а я ад ГАЗаўскага камфорта стаміўся за чатыры гадзіны, таму задаволены любым перапынкам.

Маларыта: заўсёды прыемная сустрэча, а сёння асабліва: не бачыліся роўна год… Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Мінск: “ЗАЛАТАЯ ВОСЕНЬ -2014”

Пра што я думаў 28-га і думаю зараз?
Гэты ЛЕДОВЫЙ ДВОРЕЦ, які называецца АРЕНОЮ, пабудавалі для задавальнення амбіцый АДНАГО чалавека. І каб паказаць ЯГО клопат пра нас і нашых дзяцей-унукаў – паказаць тое, чаго няма і не будзе. Як і не было ніколі і да ЯГО. І што прынцыпова немагчыма.

Але вось нечакана-негадана адна мілі-мільярдная доля ЯГО клопату пра сябе і сваіх людзей адвалілася і дасталася тым ЛЮДЗЯМ, дзеля якіх быццам бы і будавалі АРЕНУ: мы карысталіся раздзявалкамі і туалетамі. Уявіць немагчыма, але было: я карыстаўся!.. І ўсе, хто ў той дзень і ў той час былі там. Ваісціну ЗАЛАТЫ падарунак да “Залатой восені”…

Паглядзім на сябе, на сяброў-таварышаў і ўспомнім: БЫЛО ПРЫЕМНА. Каментаў да фота амаль не даю: спяшаюся на агарод і ў Маларыту – толькі фатаграфіі. Але даю максімальна – усё і ўсіх, каго “злавіў” добра. Але не ўсе “аказаліся ў фокусе” – ёсць размытыя. Прашу прабачэння.

Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Мінск, 23.08.2014: МАРАФОН ШРЫ ЧЫНМОЯ (“Радуга”)

У гэтым бегавым сезоне, як і раней, я часта пачынаў рэпартаж вось так: “Нам павязло з пагодаю…”

23 жнівеня, субота, было сонечна: на самай справе павязло? Ды яшчэ як!..
Гэтае вязенне можна поўнасцю ўявіць і зразумець, калі ўспомніць, што ў наступныя два дні ДОЖДЖ ішоў зранку і да вечара, а парывы ветра дасягалі 20 метраў за секунду…
23 жнівеня нам павязло: ДЗЕНЬ БЫЎ СОНЕЧНЫМ, а вецер халодным… Чытаць далей...

Андрэй Караленка
ЖЛОБІН, 13 ліпеня, БЕГ: УСЁ – АДМЫСЛОВА!..

У пятніцу, 11 ліпеня, было надзвычай(!) холадна(!): тэмпература 13-15 градусаў і моцны(!) норд-вест.

12 ліпеня ў Жодзіне і Мінску пацяплела – лета ўсё ж! -- і вецер крыху аслабеў: калі так будзе у нядзелю ў Жлобіне – адмысловыя ўмовы для бегу!..

Але ў Жлобіне нас засмучалі лужы на дваровых праездах, навальнічныя хмары вакол горада і моцны і халодны вецер…
Арганізатары прабегу далі месца ў інтэрнаце сямі фізкультурнікам: як заўсёды – бесплатна. Астатніх пасялілі ў спортзале: болей не было свабодных месц у фізкультурным інтэрнаце БМЗ: рэмонт завода і Палаца металургаў яшчэ не завершаны.
Шчырае дзякуй арганізатарам! Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Бег: БАРЫСАЎ, 22 ЧЭРВЕНЯ…

22 июня 1941 года…
У гэтага дня многа савецкіх ПАМЯТНЫХ прыкмет-характарыстык: “векапомны дзень”, “самый длинный день в году”, “до и после”…
“Самый длинный день в году” – ад Константина Симонова.

Яна недакладная -- толькі эмацыянальная, выключна літаратурная, таму фальшывая: 22 июня у Хабараўску была ўжо ноч, а для жыхароў Іркуцка “самым длинным днём в году” быў панядзелак, 23 июня.
Ды на астатняй тэрыторыі СССР у сельскай мясцовасці, дзе не было “радыё-кропкі”, -- а гэта большая частка краіны, -- ніхто нічога не ведаў, пакуль кур’еры не прынеслі павесткі з ваенкамата. Чытаць далей...

Андрэй Караленка
БАБРУЙСК, 31.05.: БЕГЛАСЯ з ЗАДАВАЛЬНЕННЕМ…

Мяркую, што сказаў не толькі пра сябе…

Болей пяці разоў прыязджаў на прабегі ў Бабруйск, але толькі на гэты раз хоць крыху ўбачыў горад: САМЫ ЗЯЛЁНЫ горад Беларусі.
Пакідаю абзацам -- так падкрэсліваю сваё здзіўленне.
Хвалёны-расхвалёны Мінск са сваёй ублюдачнай чысцінёй, да агіднасці набіўшай усім аскоміну ў прэсе, побач з Бабруйскам – пародыя, карыкатура, нават нешта горшае, бо ў дварах у раёне ад вуліцы Аэрадромнай да Палаца чыгуначнікаў, у Зялёным Лузе, па вул. Сурганава і Брэсцкай такая ж дурната-абсурд, як у Жодзіне па вул. Ракасоўскага, Гагарына і Леніна: ісцінны дурЬдом, дыктатура невукаў і раўнадушных крэтынаў -- ад праектантаў да камунальшчыкаў. А балбатнёю пра чысціню мяне абавязваюць восхищаться дерьмом і не бачыць паказуху...

Прыемна здзівіла планіроўка двароў: прастора для дзяцей!.. І мноства ўсялякіх “горак”, лесвічак, гушканак-качэляў і пясочніц. Але галоўнае, разумеецца, – ДРЭВЫ і ГАЗОНЫ: дамЫ стаяць быццам у лесапарках. А сцежкі – асфальтаваныя або плітачныя. Ды не разламаныя!
Зялёныя вуліцы і зялёныя двары – Зялёны Горад!!!
Разумеецца, і штатнага савецкага прымітывізму дастаткова: у раёне паміж прыпынкам “КПД” і інтэрнатам, дзе мы начавалі, -- вялізны “зялёны масіў”… у асноўным з таполяў: топаль у горадзе – дурней не трэба. А тут – увачавідкі. А вось калі таполі “зацвітуць” – настане бяда для многіх-многіх гараджан…

Агульна вядома – як прытча: прывакзальная плошча – “візітная картка” горада.
Вось яна, “візітка” Бабруйска:


. Чытаць далей...

Андрэй Караленка
“ЛЮБОВЬ – КОЛЬЦО...” -- КАПЫЛЬСКАЕ
Менавіта так, пад такім загалоўкам, я не раз пачынаў свае заметкі і рэпартажы з “Капыльскага кальца”. Сёння – паўтараюся: не хачу шукаць у сябе іншы погляд – ён не існуе. Шкадую толькі, што і сёлета не мог пераадолець 11 кіламетраў: было горача і душна, а я – аслаблены, пасля прастуды…

“Любовь – кольцо…” – не толькі песня нашай маладосці, а і жыццёвы прынцып-погляд многіх з нашага пакалення. Ды -- з першага погляду…
І “Капыльскае кальцо” я палюбіў з “першага погляду” – з першага прабегу ў 2002 годзе, тады ён быў "двухдзённым марафонам”, я бег толькі “палавіну”. Палюбіў назаўсёды…

Пасля гібелі Віктара Новіка – любоў з печалем папалам…
.
Той жа вялізны куст бэзу на стадыёне…
І тая рэчка, і той жа мост. І пахне мёдам цвітучы куст баярышніка…
Але Віктар не сустрэў нас у спартыўнай зале: мы ідзём да яго -- па сцяжынцы ўверх да яго Апошняга Прытулку.
. Чытаць далей...

Андрэй Караленка
МАЛАДЗЕЧНА: МАРАФОН 1 МАЯ

Прыемна пачынаць рэпартаж так: НАМ ЗНОЎ ПАВЯЗЛО з ПАГОДАЮ – было сонечна, а вецер слабы. Гэта акалічнасць будзе яшчэ прыемней, калі ўспомніць, што ў наступны дзень, 2 мая, было холадна і моцны вецер.

Тут толькі анонс – паглядзім , хто прыехаў і на якую дыстанцыю нацэліўся, з кім паразмаўляў і сфоціўся “на памяць”: дэталі важныя не толькі для старэйшых, а, магчыма, якраз наадварот -- для маладых, бо ў іх жыццё наперадзе: фатаграфія як дакумент, калі грамату не атрымаў.

Пакажу ўсяго некалькі фрагментаў з першых кіламетраў пасля старта: яны цікавыя як імгненні бегу, а яшчэ цікавей будуць пры параўнанні з фінішнымі фатаграфіямі. Вось гэтыя нюансы я пастараюся паказаць потым, наколькі было магчыма іх злавіць.

Чытаць далей...

Андрэй Караленка

32-гі АСІПОВІЦКІ МАРАФОН
.
За дванаццаць гадоў, як я ўдзельнічаю ў Асіповіцкіх марафонах, надвор’е было розным – ад сонечнага неба да хмарнага з мокрым снегам і дажджом: у пачатку вясны надвор’е стабільным не бывае.
Нестабільным яно было і ў пачатку сёлетняй вясны – то сонечна, то хмарна-холадна з моцным ветрам. Але без снега-дажджу, што надта непрыемна для поля. І вось -- зноў сонечна!..

Раніцаю 5 красавіка -- іней і замёрзшыя лужы, слабы, але халодны(!) вецер, днём – сонечна і амаль цёпла. Амаль – бо як для каго: вецер хоць і слабы, але халодны. Таму спартыўная экіпіроўка ў марафонцаў была рознаю.
Яркае сонца сказалася на якасці фатаграфій. Але ў такім фотарэпартажы, як я мяркую, важнасць фатаграфій выключна інфармацыйная і, спадзяюся, ніхто не будзе прыдзірацца да якасці.

Я меркаваў “злавіць” на трасе ўсіх, хто бег 15 кіламетраў. Але ж так не бывае: я ж таксама бягу ды дрэнна бачу. Ды прыходзілася перабягаць з аднаго боку дарогі на другі, а потым аказвалася, што насустрач мне бягуць па абодвух баках…

Сёння – толькі анонс-пралог да фотарэпартажу: хто прыехаў, пратакол, дзеці (на пастраенні) і некалькі фатаграфій з бегавой трасы. Астатнія здымкі – праз сем дзён.
Чытаць далей...