Retroпогляд

Горад Жлобін – важная “вузлавая” чыгуначная станцыя, таму паводдаль ад перона штатны помнік – паравоз.

А 70-гадовы мужчына “на фоне паравоза” – Вячаслаў Варанцоў з Жодзіна: у далёкай ужо маладосці ён працаваў памочнікам машыніста на такім жа паравозе.

Другая прыкмета сёнешняга Жлобіна – базар на пероне. Базар асаблівы – прадаюць цацкі-лялькі са штучнай футры. Ён тут даўно “прапісаўся”. І ўражанне такое, што ўжо назаўсёды, бо іншай працы, іншага заработку ў людзей няма. І ні ў каго пра гэта галава не баліць, акрамя тых, у каго няма на што жыць, гадаваць і вучыць дзяцей.

Беларускі металургічны завод -- галоўны спонсар лёгкаатлетычнага прабега ў Жлобіне, прысвечанага Дню металурга. Крызіс – для ўсіх крызіс, але, як і раней, спаборніцтвы праходзілі на трох дыстанцыях – 20, 10 і 5 кіламетраў, а прызы ўручаліся і за трэція месцы. На дыстанцыі 5 кіламетраў спаборнічалі і інвалі-дыкалясачнікі, сёлета іх было надта многа... Пакідаю шматкроп’е.

Жлобін не толькі на поўдні Беларусі, але і на ўсходзе. Такое спалучэнне для бега летам не надта спрыяльнае, таму старт у 9 гадзін: пакуль сонца паднімецца, усе слабейшыя, -- на 5-ці і 10-кіламетровых дыстанцыях, ужо фінішыруюць.

Практычна так і было. Адчуванне недамоўленасці азначае вось што: у гэты дзень па ўсёй Беларусі грамыхалі навальніцы, а ў Жлобіне – ні грому, ні дажджу. Толькі прыпарвала... “Толькі” было добра заметным, але ж “дваццатку” бягуць найбольш крэпкія фізкультурнікі.

Гэты прабег -- адначасова этап унутранай спартакіяды БМЗ, таму ўзнагароджваліся і пераможцы сярод цэхавых каманд (яны беглі 5 км), асобныя фізкультурнікі і “фізкультурныя” сем’і. Штатная сітуацыя, але бачыць такое ў крызісных умовах прыемна асабліва.

Пакуль суддзі параўноўвалі секунды фізкультурнікаў і размяркоўвалі іх па месцах на п’едэстале, калектыў Палаца культуры даў канцэрт мастацкай самадзейнасці – выступілі некалькі калектываў і асобныя выканаўцы. Сярод самадзейных артыстаў былі і дзеці: прыемна, што не ўсе дзеці “зацыкліваюцца” на “компах” і “відзіках”.

Былі і іншыя цікавасці і прыемнасці, а галоўныя ў тым, што прыемна бачыцца-сустракацца, бо на марафонах збіраюцца цікавыя людзі.

Прапаную паглядзець на тых, хто трапіў у мой фотаапарат.

“Андрэй, памясці і нас у Інтэрнет...”


Прыгожыя дзяўчаткі на пярэднім плане – “група падтрымкі”


Настаўнік Б.А. Марцем’янаў з вучнямі


Ірына Іванаўна тлумачыць маршрут прабегу і ўмовы

інваліды-калясачнікі


Абаяльная рэпарцёрка “Світанка”

СТАРТ і ФІНІШ:


Каманда цэха БМЗ

Старэйшая марафонка Беларусі Яніна Ляпіна на фінішы. (Тут яна бегла толькі 5 км – па рэгламенту)

Ніна Коваль: заўсёды такая...

Яны бягуць “двадцатку”

Анатоль Кільчыцкі з Жодзіна

Дзяўчынка з каманды настаўніка Барыса Марцем’янава

Віктар Кучынскі з Магілёва

Каментатар

Дабеглі ўсё ж...


Мікалай Шуранкоў бяжыць “двадцатку”

“Ты такі шустры хлопцык, скажы, як табе беглася...”

Вось як разагнаўся на фінішы!..

“Гэта – Эдуард Левін, наш земляк!..”

КАНЦЭРТ:





П’ЕДЭСТАЛ:







Спартыўная сям’я БМЗ

Капітаны цэхавых каманд БМЗ

Ольга Сірэнка: “Віншуем з юбілеем!..”