БЕЛАЗ: RetroПогляд 32.90

ДРОЗДОВ Виктор Алексеевич

ДРОЗДОВ
Виктор Алексеевич
img771.RV_.jpg

Я змяніў фармат старонкі: агульную застаўку паставіў пад партрэтам Віктара, каб падкрэліць, што тут будзе не толькі мой аповед-роздум пра яго, падзеі і акалічнасці ў АГК, але і працяг НАШЫХ размоў. Менавіта, каб падкрэсліць, дадаткова звярнуць увагу чытача, хаця гэта зразумела і без падказкі.

Апошні раз бачыўся з Віктарам у ліпені 2009 года -- выпадкова сустрэў у скверы недалёка ад дома, дзе ён жыў: сядзеў на скамейцы. Пагаварылі недоўга, бо я кудысці ішоў па справе. Ён сказаў, што адчувае сябе неважна, але болей яго турбуюць ногі – баляць, нават апухшыя. І паказаў ногі: сапраўды хворыя. Ногі амаль у такім жа стане ў многіх мужчын і жанчын, каму болей 70-ці. Наколькі гэта сур’ёзна, меркаваць не магу: мае ногі баляць пастаянна, але зусім інакш, а ўсё ж вытрымліваюць нават поў-марафона. Чытаць далей...

ФЕДОРОВИЧ Иван Григорьевич

Zastavka_5.jpg


ФЕДОРОВИЧ


Иван Григорьевич

Пра Івана Федаровіча вядома мне мала: нарадзіўся і вырас у вёсцы Радкава Старобінскага раёна (сёння – Салігорскі). З дзяцінства любіў граць, пець, танцаваць – на селькіх танцах на вуліцы, на вячорках, на вяселлях.
img8080.RVjpg_.jpg

Яшчэ будучы школьнікам, граў у вядомым на ўсю Капыльшчыну і Случчыну, знакамітым(!) музычным калектыве “Скабінскія музыкі”… Чытаць далей...

КИСЕЛЁВ Михаил Васильевич

Zastavka_5.jpg

К И С Е Л Ё В

Михаил Васильевич

Пазнаёміліся мы па партыйнаму рэгламенту: Кісялёў быў сакратаром партбюро АГК, а я прыйшоў у гэтую партыйную ячэйку і павінен быў “стать на партучёт” -- перайсці пад яго партыйную юрысдыкцыю, апеку і кантроль.
Ён задаў штатныя анкетныя пытанні – я анкетна адказаў на іх. Разумеецца, ён запытаў, якую я выконваў “общественную работу”, “какие имел партийные поручения” на папярэднім месцы працы.

img768.RV__1.jpg
1983 год, апрель. Портрет для Доски почёта ОГК.
Фото автора.

“Партийное поручение” – дурната з дурнот, “на любителя”, але выконваць хоць што прыдзецца. Я сказаў, што быў рэдактарам фота-газеты “Комсомольский прожектор”. Але я ўжо камуніст, ды ніякага “пражэктара” на Белазе няма і нікаму ён не патрэбен, а мне -- і падаўна.
Міхаіл Васільявіч сказаў, што будзе рэкамендаваць мяне ў рэдкалегію сценгазеты “Конструктор”.
Я пагадзіўся: усё ж не “Прожектор”.

Далей Міхаіл Васільявіч патлумачыў, што мне неабходна схадзіць у Жодзінскі занальны райкам, які знаходзіцца ў адміністрацыйным корпусе ДРЭС, і “стать на партучёт”. А райкам запросіць маю асабістую справу з райкама ў горадзе Тула, адкуль я выбыў.
На гэтым першае знаёмства з Міхаілам Васільявічам скончылася.

Што такое “занальны райкам”, калі ёсць Смалявіцкі раённы камітэт КПБ? Ці не такая ж дурната, як у Туле – і па ўсёй Расіі -- прамысловы і сельскі абкамы і райкамы? Тут нават дурней: для двух прадпрыемстваў, Беларускага аўтазавода і Смалявіцкай ДРЭС, у Жодзіне стварылі райкам! Але ж і на аўтазаводзе, і на электрастанцыі ёсць свае парткамы. Дурней прыдумаць немагчыма! Нахабства і цынізм…
І людзі ж там займаліся нейкай справай – пісалі паперкі, насілі іх з кабінета ў кабінет, вазілі ў Смалявічы і ў Мінск – працавалі “в поте лица” і “с полной отдачей и партийной убеждённостью”. Ды судзілі тых, у каго гэтай “убеждённости”, па іх партыйна-прымітыўнаму меркаванню, не было.

К таму часу я быў ужо адмыслова знаёмы з партыйнымі судзілішчамі, называў савецкую сістэму “Диктатурою Негодяев” і выпрацаваў “Правила безопасности”.(Пра іх упамінаў у заметцы “Не нарушай закон”.)
Сябе я называў “дисидэнтом” *, хаця пра “диссидентов” нічога не чуў і не ведаў: людей, выступаўшых з крытыкай савецкай сістэмы, у той час яшчэ не называлі ні “диссидентами”, ні нават “антисоветчиками”.

Я быў самопровозглашённым праціўнікам дыктатуры невукаў-тупіц, зладзеяў і п’яніц. І паступаў, і выказваўся адпаведна. Аднойчы выказаўся і на пашыраным пленуме Ленінскага райкама камсамола. Скандал быў неверагодны -- я “прагрымеў” на ўсю Тульскую вобласць!.. Але, паколькі паступіў чэсна і прынцыпова, то мяне пажурылі і прасцілі. А праз год, пасля чарговай адміністрацыйна-партыйнай рэарганізацыі, нават выбралі членам бюро Зарэчнага райкама камсамола г. Тула, прынялі кандыдатам у партыю.

Он был первым главным конструктором Белорусского автозавода
Официально должность называлась “начальник конструкторского бюро”. Чытаць далей...

"САМЫЙ МОЛОДОЙ ДЕД в ОГК"

Zastavka_0.jpg

“САМЫЙ МОЛОДОЙ ДЕД в ОГК”


img740.RV_.2.jpg.jpg
(ДАВІДОВІЧ Міхаіл Міхайлавіч)

ПРАДМОВА НЕЧАКАНАЯ
Фатаграфія, якую бачыце і ўбачыце далей на поўным фармаце,– пад нумарам 2 у маім каталогу “32.90”: Міхаіл Давідовіч з унучкаю.
ТАК было задумана сем гадоў таму. Увы… Чытаць далей...

БАЦЬКІ і ДЗЕЦІ

Zastavka_0.jpg

БАЦЬКІ і ДЗЕЦІ

img705.RV1_.jpg
Гэтай ФАТАГРАФІЯЙ і адпаведным АПОВЕДАМ (пасля Агульнай прадмовы) я меркаваў у 2005 годзе пачаць мае заметкі БЕЛАЗ: RetroПогляд 32.90 пра канструктараў, інжынераў увогуле, -- разумеецца, не толькі пра іх, – Беларускага аўтамабільнага завода, маіх равеснікаў, таварышаў і сяброў, што ПАЧЫНАЛІ справу, закладвалі падмурак дасягненняў, якімі ганарыцца завод сёння. Чытаць далей...

ВОРОНИН Виктор Михайлович

ВОРОНИН Виктор Михайлович

IMG_1115.Застаўка.RV__0.jpg

После окончания БПИ я работал в Туле
Что такое Тула, знаем из школы. Не хочу никого разочаровывать, знаем приблизительно -- и о Ясной Поляне, и о промышленности, об обороне Тулы в Великой Отечественной войне и об истории вообще. Говорю с позиции того времени: сегодня за пределами Тулы такие знания никому не нужны, кроме узкого круга профессионалов да любителей путешествовать. Как и о Минске, Воронеже, Иркутске… Чытаць далей...

"НЕ НАРУШАЙ ЗАКОН..."

“НЕ НАРУШАЙ ЗАКОН…”

IMG_1115.Застаўка.RV_.jpg

“Не нарушай Закон...”
А.П. Короленко
“Правила безопасности”, 1961г.

“Самый хороший закон такой, который соблюдается…”
Я учился в Белорусском политехническом институте. Разумеется, общался со своими одноклассниками, которые учились в других вузах Минска. Студенты Университета расшифровывали аббревиатуру “БПИ” на уровне анекдота – “белорусский питомник идиотов”. Мы не обижались – вместе смеялись над собой, однако же чувствуя их какое-то деликатное превосходство.

IMG_3082rv.jpg Чытаць далей...

ТОЛСТОГУЗОВ Виктор Сергеевич

Zastavka.jpgТучки небесные, вечные странники!
Цепью лазурною, цепью жемчужною
Мчитесь вы, будто, как я же, изгнанники
С милого севера в сторону южную.
Что же вас гонит: судьбы ли решенье?
Зависть ли тайная? злоба ль открытая?
Или на вас тяготит преступленье?
Или друзей клевета ядовитая?..
М.Ю. Лермонтов

“Что же вас гонит? Судьбы ли решенье?..”
Семья Виктора Толстогузова жила на востоке Вятской (Кировской) области. Не бедно и не богато – в хорошем достатке. Отец – смекалистый и работящий “вятский мужик” умел всё. Вероятно, и фамилия от уличного прозвища. Хотя оно и не уничижительное, -- наоборот, как бы подчёркивает башковитость мужика, -- но всё же мотив насмешки чуется: лодыри и неумехи таких не любили, а на выдумки-насмешки, ой, мастера. Чытаць далей...

Я не хочу судьбу иную...

Zastavka_0.jpgНапісаў ад сябе…
Не бяру ў двухкоссе: напісаў ад сябе і на русском языке -- так у песні, якую МЫ помнім са студэнцкіх гадоў, і якую спеў для нас Аляксандар Шкурын. 360_belaz.jpgЁн маладзейшы -- пачуў яе ў школе.

Напісаў пра сябе -- толькі адзін радок: астатняе не пра мяне – пра НАС і атмасферу НАШАГА юнацтва. А “любовь-и-перекрёсток” -- было: ЯНА жыла ў хаце, што стаяла на скрыжаванні… Пасля школы вучыўся ў БПІ: там сцежак і калідораў, аудыторый і кабінетаў – скрыжаванні, скрыжаванні... І ў слаўным-слаўным горадзе Тула – скрыжаванні і Скрыжаванне… Але тутэйшае скрыжаванне – Галоўнае Скрыжаванне: я не хочу судьбу иную… Чытаць далей...

"ТРАКТОР "БЕЛАЗ"? Очень нужен!"

Zastavka_2.jpgИз-за чего такой шум-гром – сразу в “Комсомольскую правду”? И “не по адресу”?!
Безусловно, по внешним признакам и с кресла зрения правящей “династии Романовых” я не просто нарывался на очередной скандал, а лез на рожон. Если принять во внимание 1969 год, -- расскажу позже и подробно, -- то хуже. Оно и случилось – выгнали из партии. Только не за это – иная была зацепка. Чытаць далей...

ВХОЖДЕНИЕ в КОЛЛЕКТИВ: первые шаги

Zastavka_3.jpgНапісаў загаловак і задумаўся: калі вхождение, то па нормах граматыкі і логікі трэба разумець, што працэс завершаны – я ўвайшоў у новы калектыў. А ці было так у рэальнасці? І, што важна, як я сам сябе адчуваў, як разумеў сваё становішча? Дэталі майго ўваходу ў АГК будуць адчувацца амаль ва ўсіх замалёўках і перамяжацца з дэталямі зваротнага працэсу, які быў увачавідкі – изгнания не толькі з АГК, але і з завода. Практычна да апошняга дня – да выдворения на пенсію. Чытаць далей...

КОЗЛОВСКИЙ Феликс Викторович

kozlovskiy.jpgZastavka_1.jpgЕго любили женщины…
Его любили женщины и не любили мужчины – женщины восхищались, мужчины недолюбливали. Может, потому… Понятно, не все женщины любили-восхищались и не всех мужчин он раздражал -- это общий взгляд на Феликса Козловского и в специфическом направлении, как когда-то выражались учёные, “срез взгляда”.

“Фэля -- фанабэрысты кавалер, ісцінны шляхціч”, -- сказал о нём инжынер А. на беларускай мове, с юмором, понятным только в Беларуси. – Женщины вокруг него кружатся, как в хороводе, а он снисходительно поглядывает на них.” Чытаць далей...

ЛЕВИНА Нина Львовна

Zastavka_4.jpgДорогие друзья по КЭО-БЕЛАЗ!
Дорогие молодые сотрудники УГК-БЕЛАЗ!
Поздравляю Вас с 50-летием КЭО-БЕЛАЗ!

Увы, поредели ряды ветеранов.

Всем поколениям КЭО и УГК желаю здоровья, благополучия, успехов в жизни и творчестве.
Всегда помню и люблю Вас! Чытаць далей...

АНІСОВІЧ Аляксандар Вікенцявіч

Zastavka_5.jpgМая жонка Галіна Васіляўна працавала ў сярэдняй школе №2, якая, мабыць, самая складаная ў некаторым сэнсе: яе збудаванне не адпавядае сярэдняй школе -- яно для 7-годкі ўзроўню 1950 года. Расклад ўрокаў у той год быў надта незручны для яе, а ні мая мама, ні мама жонкі прыехаць да нас на дапамогу не маглі. Кіраўніцтва канструктарскага аддзела дазволіла мне змясціць пачатак працоўнага дня на тры гадзіны на верасень-кастрычнік: я прыходзіў пазней і працаваў да 19 гадзін. У кіраўнікоў усіх узроўняў, ад дырэктара завода да масцера, рэальны працоўны дзень таксама да 19 гадзін. Чытаць далей...

БУРАК Міхаіл Міхайлавіч

Burak_0.jpgZastavka_5.jpg Гэтыя заметкі пісаў у той вечар калі мне паведамілі, что Бурак пайшоў назаўсёды. І заўтра днём. Хацеў аднесці ў рэдакцыю “Белорусского автозаводца”, але патэлефанавала сястра са Случчыны: памёр мой сваяк і таварыш...
Трэба ж -- супадзенне: ён нарадзіўся праз тры дні пасля Бурака і адыйшоў – праз тры; у арміі -- вадзіцель БТРа; у гаспадарцы – кемлівы і руплівы, у кампаніі -- цікавы субяседнік. А калі за чаркаю – яшчэ цікавейшы. Такое супадзенне... Чытаць далей...

RSS-материал
������ ���� Diablo 4 ������ ���� ������� ����� ������ ���� ���������-������ ������ ���� Minecraft ������ ���� Assassin's Creed ������ ���� COD 2 ������������ � ���� � ������� ������� ������� �������� ����-������� ������� � ������� ������� ���� � ������� ������������ ������ ���� GTA 5 ���� 4 The SimsOnline � Minecraft 2 Assassins creed �� ������� COD 2 ������ Need For Speed 6 Grand theft auto london Gta unlimited ��� 5 Sims 4 ����������� �������