Чаму адчуваецца трывога?

“Зберажы, Божа, нашых дзяцей,”-- прасіла мама Бога абараніць яе дзяцей ад напасцяў, ад неразумных думак і паступкаў, ад уплыву нядобрых людзей, бо спадзявалася толькі на яго: бацька і яго браты не вярнуліся дамоў. Мама лічыла, што рэвалюцыю, калгасы і вайну прыдумалі бальшавікі-людаеды, каб уладарыць над усім светам, рабаваць і прысвойваць нажытае людзьмі, бо яны – нелюдзі-антыхрысты, бандыты, зладзеі і п’яніцы. Іх няспынная вайна супраць людзей зрабіла дзяцей сіратамі, многіх загубіла і пакалечыла. Чытаць далей...

Прадмова

Гэтыя заметкі напісаны ў лістападзе 1972 года пасля сутрэчы з Васілём БЫКАВЫМ у Беларускім політэхнічным інстытуце, арганізаванай “Клубам интересных встреч” навучальнай установы. Газета, якой я прапанаваў іх, адхіліла: не па яе “фармату”. Разумеецца, прычына не ў “фармаце”... А мне вельмі ж хацелася падзяліцца ўражаннямі ад сустрэчы з Васілём Быкавым хоць з якой аўдыторыяй. Што рабіць? Скараціў заметкі і ў снежні надрукаваў у... сценгазеце інжынернай службы прадпрыемства, дзе працаваў.

Не ўсміхайцеся здзекліва, шаноўныя чытачы! Наша насценная газета па ўсіх “параметрах” журналістыкі пераўзыходзіла афіцыйную, надрукаваную ў тыпаграфіі: усё ж -- інжынерная, а не рабкораўская. Чытаць далей...

…Мы на фабрику вдвоём
утром рядышком идём:
то ли, может, он со мною,
то ли, может, я при нём”,

-- пела чароўная Майя Крысталінская.

Прадмова

Прадмова лірычна-публіцыстычная: “Мы рождены, чтоб сказку сделать былью!..”

“Мы на фабрику вдвоём утром рядышком идём…”: банальны сюжэт паэзіі “на производствен-ную тему”. Крыху раней песні былі пераможна-маршавымі:“Едем мы, друзья, в дальние края – станем новосёлами и ты и я…”, “Здравствуй, земля целинная, здравствуй, простор широкий, весну и молодость встречай свою…Ты ко мне приедешь раннею весною – трактора мы вместе поведём...”

Апагей “производственной” тэматыкі – фільм “Высота” і песня “Монтажники-высотники”, якую савецкая прапаганда чвэрць стагоддзя выкарыстоўвала ў якасці гімна чалавеку працы. Чытаць далей...

Сёння – нядзеля. Але думкі і настрой у вяскоўцаў зусім не святочныя: ужо тыдзень, як пачалася вайна. Сем дзён – як адзін: слёзы, трывога, страх, неспакой. А што наперадзе? Мабыць, і сам Бог не ведае.
Дзень пачынаўся, як і ўсе апошнія – сонечным, ціхім.

Зранку сяляне выгналі кароў на пашу, запалілі ў печы і нетаропка рабілі звычайныя для святочнага дня справы – гатавалі ежу і варылі корм для жывёлы. На сяле ўвогуле ніколі на нядзелю сур’ёзнай справы не прымяркоўвалася, -- ня-дзеля ж, свята, - а тут і звычайная, паўсядзённая валілася з рук, бо яны былі быццам не свае - як хворыя, здранцвелыя. У кожнага цяжкі камень ляжыць на душы і нясцерпна балючыя думкі, як стрэмкі, колюць у галаве, прыгнятае цяжэрная невядомасць: дзе нашы – сын, бацька, гаспадар, брат? Што з імі - ці жывыя? І – калі прыдуць немцы? Што будзе з намі? Чытаць далей...

Знаёмства па фатаграфіях

1958 год, сакавік. Гэта мой дзед па бацьку КАРАЛЕНКА Міхаль Купрэяў, яму 94 гады. Я купіў сабе дэмісезоннае паліто, таму дзеду прывёз зімняе поў-паліто, якое насіў яшчэ ў школе: для студэнта на парозе пятага курса яно было ўжо старамодным, а дзеду -- добрая вопратка. Яно яму надта спадабалася: адразу надзеў і выйшаў з хаты – як будзе на двары адчуваць і выглядаць у ёй? Як бачна на фатаграфіі, добра.

1966 год, кастрычнік. Дзеду 102 гады. Вярнуліся з сада, селі на ганак (усходцы). Дзед кажа: “Вот, унучак, век пражыў, а як адзін дзень: мільганула жыццё ластаўкаю...” Дзедаў век аказаўся крыху даўжэйшым -- 105 гадоў. Чытаць далей...

Зоя КАЧАНОЎСКАЯ
ГІБЕЛЬ МАШЭРАВА: дзеля чаго фальсіфікацыі? Частка 1.

Андрэй КАРАЛЕНКА шукае адказ

Прадмова

Безумоўна, у дапытлівага чытача адразу ўзнікае неразуменне: фальсіфікацыі чаго?
Удакладняю: загаловак скарочаны – дзеля чаго фальсіфікацыі дэталяў аварыі? Маю на ўвазе перш-наперш фізічныя дэталі, г. з. такія, якія фізічна не могуць змяняцца, знікаць або паяўляцца ў залежнасці ад асобы даследчыка, месца і часу даследавання аварыі як “дтз”, ад яго погляду на Машэрава як на чалавека ці палітычнага і дзяржаўнага дзеяча.
Другое ўдакладненне -- паслядоўнае: менавіта таму і ўзнікае пытанне ў даследчыка Андрэя Караленкі, што аўтары публікацый скажаюць фізічныя дэталі, а ў дадатак да фізічных фальсіфікацый прыдумляюць або перадаюць чужыя байкі-легенды ў разліку на недасведчых, мала адукаваных або замбіраваных людзей.
“Дзеля чаго фальсіфікацыі?” – пытае ён. – “Проста так”? Людзі паказваюць сваё глупства? Не! І – не!!! Ды ёсць жа рэдактары і іх намеснікі, маюцца фатаграфіі і ншыя фізічныя дакументы…”

Нажаль, у гэтай прадмове я вымушана папрасіць прабачэння ў чытачоў: насуперак майму жаданню і чаканню размова з Андрэям Караленкам атрымалася менавіта пра такія фальсіфікацыі. А іншыя ён толькі акрэсліў “контурна”, таму ў мяне засталася надзея сустрэцца з ім яшчэ раз. Чытаць далей...