Retroпогляд

Андрэй Караленка
МАРАФОН-Маларыта: НЕБА БЛАКІТНАЕ…(анонс)

7:30: неба блакітнае і ІНЕЙ на ТРАВЕ…
9:00: вецер слабы, амаль не адчуваецца.
10:20: ЦЁПЛА нават для мяне: “зімнюю” шапку замяніў на летнюю.
У кастрычніку жадаць лепшага надвор’я – грэх вялікі.
А бегавая траса? Можна ўпэўнена гаварыць: у Беларусі лепшай не бачыў. Ды на ёй аніводнай машыны !!!...
Акрамя трох клічнікаў паставіў і шматкроп’е – каб сказаць: шчырае дзякуй арганізатарам !!!

А сустракаць грыбнікоў і дачнікаў на веласіпедах нават прыемна: “Умный в гору не пойдёт?..” Кожнаму -- СВАЁ захапленне і задавальненне: па патрэбнасці-і-разуменню і па магчымасці ў канкрэтным месцы і ў канкрэтны час.

Адпачынак: міні-бус усё ж не аўтобус. Не ведаю, як вадзіцель НАШАЙ “ГАЗели”, а я ад ГАЗаўскага камфорта стаміўся за чатыры гадзіны, таму задаволены любым перапынкам.

Маларыта: заўсёды прыемная сустрэча, а сёння асабліва: не бачыліся роўна год… Чытаць далей...

Андрэй Караленка
Мінск: “ЗАЛАТАЯ ВОСЕНЬ -2014”

Пра што я думаў 28-га і думаю зараз?
Гэты ЛЕДОВЫЙ ДВОРЕЦ, які называецца АРЕНОЮ, пабудавалі для задавальнення амбіцый АДНАГО чалавека. І каб паказаць ЯГО клопат пра нас і нашых дзяцей-унукаў – паказаць тое, чаго няма і не будзе. Як і не было ніколі і да ЯГО. І што прынцыпова немагчыма.

Але вось нечакана-негадана адна мілі-мільярдная доля ЯГО клопату пра сябе і сваіх людзей адвалілася і дасталася тым ЛЮДЗЯМ, дзеля якіх быццам бы і будавалі АРЕНУ: мы карысталіся раздзявалкамі і туалетамі. Уявіць немагчыма, але было: я карыстаўся!.. І ўсе, хто ў той дзень і ў той час былі там. Ваісціну ЗАЛАТЫ падарунак да “Залатой восені”…

Паглядзім на сябе, на сяброў-таварышаў і ўспомнім: БЫЛО ПРЫЕМНА. Каментаў да фота амаль не даю: спяшаюся на агарод і ў Маларыту – толькі фатаграфіі. Але даю максімальна – усё і ўсіх, каго “злавіў” добра. Але не ўсе “аказаліся ў фокусе” – ёсць размытыя. Прашу прабачэння.

Чытаць далей...