Андрей Караленка
“ДЕТИ ПРОТИВ НАРКОТИКОВ”:
сверхмарафон Москва-Минск -- через Жодина

Чытаць далей...

Андрей Караленка
“ДЕТИ ПРОТИВ НАРКОТИКОВ”:
сверхмарафон Москва-Минск -- через Жодина



Пробег “ДЕТИ ПРОТИВ НАРКОТИКОВ” организуют российские государственные и общественные структуры в целях пропаганды спорта и физкультуры как средства ЗАЩИТЫ ДЕТЕЙ от наркотиков и формирования в обществе позитивного взгляда на спорт и иные занятия и увлечения детей как альтернативу самоодурманиванию. Чытаць далей...

Андрэй Караленка

“Все мы родом из детства...”

...Все взрослые когда-то были детьми, только
. мало кто из них об этом помнит.
Антуан де Сент-Экзюпери

Чаму загаловак і эпіграф на русском языке?
Я чытаў аповесці-казкі Антуана дэ Сент-Экзюперы на русском языке. Кніга, збор яго твораў, якая ёсць у мяне, – на русском языке. Хаця валодаю беларускай мовай і русским языком амаль на прафесійным узроўні, усё ж -- і таму! – не маю права перекладваць пераклад: арыгінал, ужо скажоны перакладам, будзе яшчэ раз скажоны, гэта значыць знявечаны. (У мяне ёсць “Дрыгва” Якуба Коласа, перакладзеная на русский язык --“Трясина” : дурней не трэба. Захоўваю. І зрэдку заглядваю...)

У загалоўку не паставіў знак прыпынку: кропка ў загалоўках не ставіцца, а знак пытання(?), які вынікае з эпіграфа, чытач “паставіць” самастойна, калі зразумее, што эпіграф – на ўзроўні прадмовы да майго аповеду-роздуму.

Загаловак таксама ад Маленькага Прынца.

Амаль кожны дзень праходжу міма сярэдняй школы № 6.


І амаль кожны раз бачу дзяцей, якія “ганяюць мяч” на ўмоўным футбольным міні-поле. У вучэбныя дні і часы – пад кіраўніцтвам настаўніка, а адвячоркам і ў суботу-нядзелю – самастойна. Так – з сярэдзіны жнівеня па май. І што мяне крыху здзіўляе, -- але не бянтэжыць, -- пры любым надвор’і: хоць сонечна і цёпла, хоць марозна і снежна, хоць у слякаць і дождж. Чытаць далей...

Мы жили в век аккордеона,
Гитарный предварявший век.
Александр Городницкий

Сонечны дзень ліпеня. Іду праз так званы парк. Чаму “так званы”? Інакш успрыймаць гэтае абы што не магу, а тлумачыць зараз – “лыко не в строку” ды доўга: пазней і асобна. Іду, як хаджу заўсёды – шпарка, гледзячы сабе пад ногі – як ходзяць усе, хто дрэнна бачыць. Толькі ўсе ходзяць павольна, а ў мяне не атрымліваецца. Чую гітару. Не одна. Крыху сцішыўся – іду далей: на скамейцы – дзяўчына і хлопец з гітарамі, побач, прысеўшы, хлапчаня, з гітараю таксама.

Спыніўся, паслухаў і спытаў, ці можна іх сфатаграфаваць? Яны запыталі, для якой газеты? У мяне ўжо было падрыхтавана болей дзесяці здымкаў, якія я меркаваў аб'яднаць у цыкл, каб прапанаваць газеце, але ж яшчэ невядома, што атрымаецца. Ды ці ўпішацца мой цыкл у фармат газеты? Таму адказаў недакладна: “Для жодзінскай. Калі спадабаецца рэдактару – убачыце сябе”. Чытаць далей...

Памятная сітуацыя ў краіне: народ “кінуўся ў гандаль” – Польшча, Літва, Латвія, Турцыя, Грэцыя. Стадыёны ператварыліся ў рынкі... Вынік бізнесу стаў відавочным адразу: на вуліцах гарадоў, на дваровых стаянках -- “мерседэсы”, “опелі”, “форды” і іншыя “фольксвагены” “загнивающего Запада”. Не новыя, але не зломкі ды камфортныя.

Дзеці пайшлі па шляху бацькоў на даступным ім ўзроўні: клянчылі “жвачку” у зарубежных “дальнабойшчыкаў” і прадавалі ў школе. Не толькі “жвачку”: хто сабраў або выпрасіў у мамы грошай, дабіраліся і да аптовых баз – прывозілі ліхтарыкі, батарэйкі, маленькія лічыльнікі, мадэлі аўтамабіляў, званкі-пішчалкі, гадзіннікі і іншую дробязь: забава і бізнес. Чытаць далей...

У канцы пляца*, каля гумнішча**, рос высокі клён. Вясною дзед Міхаль, бацькаў бацька, свярліў дзірачку ў клёне, устаўляў драўляную трубку, падбіваў яе малатком – капаў сок. Гэта ж ён рабіў і з бярозамі, якія раслі каля хаты ад вуліцы. Кляновы сок быў вельмі салодкі! Але цёк нядоўга –
чатыры-пяць дзён.

Я пахваліўся бабулі Аўдолі, што піў салодкі кляновы сок. А яна кажа: “Унучак, не пі кляновы сок, бо ад яго зубы папорцяцца, будуць балець”. Бабуля Аўдоля – капыльская, магчыма, на бытавым узроўні ў той мясцовасці, дзя яна вырасла, было меркаванне, што кляновы сок непрыгодны для чалавека. Мінула шэсцьдзеся гадоў, але мне не давялося прачытаць меркаванне навукоўцаў. А вось гарэлку “на кленовом соку” казённай вытворчасці каштаваў: прыемная і цікавая… Чытаць далей...

Чаму адчуваецца трывога?

“Зберажы, Божа, нашых дзяцей,”-- прасіла мама Бога абараніць яе дзяцей ад напасцяў, ад неразумных думак і паступкаў, ад уплыву нядобрых людзей, бо спадзявалася толькі на яго: бацька і яго браты не вярнуліся дамоў. Мама лічыла, што рэвалюцыю, калгасы і вайну прыдумалі бальшавікі-людаеды, каб уладарыць над усім светам, рабаваць і прысвойваць нажытае людзьмі, бо яны – нелюдзі-антыхрысты, бандыты, зладзеі і п’яніцы. Іх няспынная вайна супраць людзей зрабіла дзяцей сіратамі, многіх загубіла і пакалечыла. Чытаць далей...