Retroпогляд

Сабачка Хантэр і “марафоны”

На маім агародным участку, які я называю Дурной Савецкай Дачаю (ДСД) стаяла хата без вокнаў і дзвярэй – зруб пад дахам. Ад дома – восем кіламетраў па гораду і раённай дарозе. Таму езджу на веласіпедзе. Або іду пехатою з веласіпедам: ісці – карысна для ног, а на веласіпедзе можна везці-каціць нейкую паклажу.
У той год у студзені быў цёплы перыяд – паехаў, каб хоць зірнуць, што там ёсць.

Калі падыйшоў да ўчастка, з хаты выскачыў невякі камлаты сабачка. Здзівіўся: раней я ні разу яго тут не бачыў. Зайшоў у сенцы – чую нейкі піск з хаты, падлогі там яшчэ не было. Прыглядзеўся: пасярэдзіне, каля стала, на мяшку ляжалі, прытуліўшыся адзін да аднаго, маленькія шчаняткі. Палічыў: пяць, два – бела-чорныя, гладкія, тры – шэрыя, камлатыя, як мядзведзікі.
Што рабіць? Чытаць далей...