Retroпогляд

Андрэй Караленка
Мінскі Поў-МАРАФОН-2017 – СОНЕЧНЫ і СВЯТОЧНЫ

Сонечна !!!
Зранку вецер быў халодным (для мяне). Таму я надзеў дзьве майкі і штатную хустку -- пад шапку. Ды штатны цёплы шарф -- шармант і камфорт!
Таму бег свабодна і раскованна – з задавальненнем!

Пасля 7-га кіламетра, мінуўшы Оперны тэатр, -- там была харошая горка! -- калі на шляху стала меньш аб’ектаў для фота, я хацеў дабавіць хуткасці. Але зразумеў, што не варта: трэба бегчы, як бег – павольна…
За 300 метраў да фініша РАСПРАМІЎСЯ і фінішаваў быццам пасля трох кіламетраў...
Добра прабег!..

Мой стартавы нумар -- без чыпа: я зарэгістраваны як інвалід па зроку, бясплатна. А па гадзінніку ў фотакамяры – 1:28:38. Як беглі астатнія 70- і 80-гадовыя пенсіянеры, -- калі каму цікава? – можна ўбачыць у пратаколах.

Як раздзявалка для прабегу – нармальнае памяшканне, хаця і не надта зручнае.
Шкада, што “гардэроб” адчынілі позна і потым была вялікая чарга.

Сябры-“аматары”! Яны будуць бегчы 21.1 км.

Адзіны ў Беларусі дуэт: самы хуткі пенсіянер Леанід ГІСАЎ у якасці павадыра будзе суправаджаць амаль сляпога Петра АЎРАМЕНКУ…

.







Маскарадны касцюм – най-адмысловы!
Але, як бачна, у ім не толькі бегчы немагчыма, але і хадзіць цяжка.

Карпаратыўная каманда фірмы: добра, калі ёсць такі багаты спонсар…

Гледачоў-балельшчыкаў было многа!..

Пад стартавым нумарам “5105” – сусед Васіль Патапенка (г. Жодзіна).

Чаму студэнты фізкультурнай ВНУ бягуць усяго пяць кіламетраў?..

Канцэрт мне спадабаўся, але слухаць не было часу…

“Да сустрэчы 24-га на “залатой восені!..”

Шкада, што “8127-я” заплюшчыла вочы!
Я паспрабаваў паўтарыць фота, -- на хаду! -- але ж у мяне “мыльніца”, хаця і электронная.

“Умный в гору не пойдёт…”

Браво, дзіцяткі !!!
Трэнеры-настаўніцы дзяўчынак і, мабыць, бацька адной.

.


Ці то я такі адсталы ды прымітыўны, ці то людзі з сабакамі не разумеюць, што і дзе можна, а што -- нельга?

Чатыры фагаграфіі: на кожнай бачна ЎВАГА да мяне. Да аднаго! Бо наперадзе і за мною на адлегласці 10 метраў нікога не было…
Пакідаю шматкроп’е: ТАК яны сустракалі кожнага.

І тут я быў АДЗІН… (Адзін – у гэты момант.)

Тут нас пяцёра. І для нас – СПЕКТАКЛЬ. Ды які !!!

Браво, Оперны!..
Гарачыня… Безумоўна, музЫкі дужа стаміліся.
(Даўно я там не бываў! А так хочацца пачуць “Победный марш” у оперы “Аіда”. Але ж я --глухі…)

І мне цікава…

Добры гумар!..

Малайцы – абагналі мяне!!!
Са стартавымі нумарамі “5 км”, -- яны бесплатныя, -- беглі “дзесятку”. Разумна!
За мамай бачны хлопчык…
Ён ідзе да мяне…
Я – з погляду хлопчыка.

Наталья !!!...

Стаміліся дзяўчаткі…

Гэтая дзяўчына была апошняю.(?)

Мабыць, настаўнік фізкультуры з вучнямі.
На жаль, я не мог запытаць, бо зняў слухавыя апараты, каб не згубіць. (Іх кошт – чатыры пенсіі!)
Напішыце мне па зваротнаму адрасу – вышлю “вялікую” фатаграфію.

Фініш…

Дзякуй, хлопцы-калегі за ўвагу!

Ім будзе пра што расказаць у школе.

І мне таксама. Але дома.

Мама з дачушкаю.(?)

НАШЫ !!!

Бацькі і дзеці…

Заканчэнне ФОТАрэпартажу будзе крыху пазней на старонцы "Марафон".