Retroпогляд

Андрэй Караленка
2015: ДРУГІ Маладзечненскі МАРАФОН

.
ПЕРШЫ марафон быў 1 мая – штатна, кожны год. (Я паказаў яго, хаця са спазненнем і ў “скарочаным” варыянце. Усё ж каму-небудзь спадабаюцца фатаграфіі, ёсць і ўдалыя. А для каго – гістарычныя.)
Другі марафон у абіходзе называюць Зімнім: ён праводзіцца ў другую (па парадку) суботу і нядзелю снежня. Зімні – але ў манежы, што надзвычай важна, бо бывалі дні з марозам да 15 градусаў.

У ДРУГОГА ММарафона-2015 -- іншы рэгламент, чым у папярэдніх. Па-першае, у папярэніх быў і ЗВЫШмарафон – дыстанцыя 100 км. Сёння – без звышмарафона. Па-другое, у якасці “спутнікаў” марафона была дыстанцыя 3 або 5 км – для дзяцей і старых. Марафонцы выкарыстоўвалі яе ў якасці размінкі. Сёння – 10 км. 10 кіламетраў як размінка напярэдадні марафона – ці не многа для тых, хто прэтэндуе на медалі? Пытанне рытарычнае: я тут – не эксперт…

Я ехаў у Маладзечна, каб прабегчы ПОЎмарафона – ТАК хацеў павіншаваць сябе з 80-годдзем.
Не атрымалася: я прабег 3 км у якасці размінкі (мы прыехалі за дзве гадзіны да старта) і 10 км па рэгламенту.
Бег “дзесятку” акуратна і павольна – меркаваў ЗАЎТРА прабегчы 15…17 км (без стартавага нумару). Галоўны суддзя Аляксандар Кавалёў пагаджаўся дапусціць мяне на старт з агаворкаю “пастарацца не замінаць”… Але ж як “не замінаць”, калі я ЦІХАход – НЕ магу НЕ “блытацца пад нагамі” у марафонцаў, якія бягуць “на рэзультат”. Гэтая акалічнасць была добра бачная на дыстанцыі 10 км. Увы… Таму я паехаў дамоў: мяркую, і 10 км у 80 гадоў – добрае віншаванне!
І дай Бог, каб і ў наступным годзе было не горшае…

ФОТАрэпартаж сумесны з Васілём Лебецкім. На фоне марафонцаў перад другім стартам на 10 км.
(Даю фота на “поўны фармат” – каб праглядаўся старт.)
Фотарэпартаж – толькі з дыстанцыі 10 км, г. з. “прадмова” да марафона: 13 снежня ні мяне, ні Васіля ў Маладзечне не будзе.
Прабачце нас, марафонцы…

Паглядзім, хто прыехаў на “дзесятку”, хто – на “размінку”. Шкада, што заўтра нас тут не будзе. Шкада!..

Аўтар з Арнольдам Слуцкерам і Вячаславам Варанцовым.
У 2002 годзе яны запрасілі мяне на прабегі-марафоны -- узялі з сабою, бо я нікога і нічога ў гэтым напрамку не ведаў: пасля дзвух прастуд у 1971 і 1972 гадах я амаль 30 гадоў не ўдзельнічаў у лыжных спаборніцтвах і перастаў бегаць. Да таго ж амаль аслеп. Яны ПАВЕЗЛІ мяне на марафоны…

І сёння прывезлі ў Маладзечна.
Я ўжо не толькі сляпы, а і глухі: жыццё пражыць – не поле перайсці. Ды калі і поле пераходзіць упоперак барознаў, то можна спаткнуцца. А я з дзяцінства ішоў УПОПЕРАК хлусні і падману, супраць дыктата прымітываў, невукаў і зладзеяў на пасадах кіраўнікоў і “вождей народа”.
Дзякуй, Арнольд, за патрымку! Дзякуй, Слава, за дапамогу!

Барысаўскія хлопцы на фоне марафонкі…

Першы старт…

Другі старт…

Усё ж удакладніць не пашкодзіць…

.

.









.


.

Да сустрэчы на прабегу-карнавале!..